گیم‎‌شات: تاریخچه کوتاه طراحی کیس های دسکتاپ

مطمئنا زمانی که یک شخص تصمیم می‌گیرد یک سیستم دسکتاپ جدید بخرد، مهم‌ترین فاکتورهای او برای اسمبل کردن سیستم موردعلاقه‌اش، مدل پردازنده و کارت گرافیک، میزان حافظه رم، مادربرد و … است که به صورت مستقیم در فرآیند اجرای نرم افزارها و بازی‌ها نقش دارند. اما کم‌تر کسی اهمیت چندانی نسبت به مدل کیس خود قائل می‌شود. در حالی که با کمی دقت در ساختار هر سیستم دسکتاپی، می‌بینیم چیزی که تقریبا همه قطعات را سامان می‌دهد، همین کیس کامپیوتر است. البته برای کاربران حرفه‌ای سیستم‌های دسکتاپ، قضیه فرق می‌کند. آن‌ها به خوبی می‌دانند که یک کیس خوب چه ویژگی‌هایی دارد و کاملا به اهمیت آن واقف هستند. امروز در گیم شات، با هم به بررسی تاریخچه طراحی کیس، می‌پردازیم. پس برای خواندن این بررسی کوتاه، با ما همراه باشید.

شما را نمی‌دانم، اما از نظر من، کیس کامپیوتر، نشانگر خصوصیات فردی و شخصیت خریدار سیستم است. مثلا اگر با یک کیس با اضلاع زیاد و زاویه‌های تند و ترکیبی از رنگ‌های قرمز و سیاه، طرف شدید، باید بدانید که مخاطب شما به احتمال بسیار زیاد یک گیمر حرفه‌ای است! یا مثلا اگر با یک کیس بزرگ با قابلیت قرار دادن فن‌های زیاد روبه‌رو شدید، صاحب آن کیس احتمالا می‌خواهد سیستم خود را اورکلاک کند و کارهای بسیار سنگین مثل رندر و طراحی سه بعدی، یا اجرا کردن سنگین‌‍ترین بازی‌ها با بهترین تنظیمات گرافیکی را از سیستم خود می‌خواهد.

امروزه انواع مدل‌های کیس در اندازه‌ها و شکل‌های متفاوت به بازار عرضه می‌شوند که بعضا قابلیت‌های متفاوت و کاربردی هم ارائه می‌دهند؛ اما همیشه این‌طور نبوده است. مطمئنا اگر بیش‌تر از یک دهه سن داشته باشید، با کیس‌های بزرگ، سنگین و گنده که عموما رنگ بژ و سفید داشتند، آشنا هستید!

مطابق نوستالژی که در بالا به آن اشاره شد، به نوعی یکی از اولین مدل کیس‌هایی که این سنت نه چندان جالب طراحی کیس‌ها را ترک کرد، 2006 Dream Machine بود؛ هر چند همین سنت‌شکنی، آنچنان تغییرات زیادی را در ساختار کلی به وجود نیاورده بود، اما داشتن شاسی آلومینیومی و ظاهر متفاوت، که از طراحی ماشین‌های مسابقه‌ الهام گرفته شده بود،  Dream Machine را به یک کیس متفاوت و جالب توجه در بازار راکد از طراحی‌های متفاوت تبدیل می‌کرد.

با اینکه اکثر کیس‌هایی که معرفی می‌شوند، از نوع مدل‌های از پیش اسمبل شده هستند، اما ما بیش‌تر از منظر طراحی داخلی، نمای بیرونی و امکاناتی که ارائه می‌کنند، آن‌ها را بررسی می‌کنیم.

با گذشت زمان و با تجربه‌تر شدن سازندگان کیس‌های دسکتاپ، شاهد طراحی‌های متفاوتی بودیم. بعضی از این طرح‌ها به سختی در بازار شکست می‌خوردند و از رقابت کنار گذاشته می‌شدند، و بعضی از طراحی‌ها هم به شدت مورد استقبال واقع می‌شدند و باعث بوجود آمدن استانداردهایی در طراحی کیس‌های مدرن به شمار می‌روند.

هرچند طراحی کیس‌ها و به طور کل عمر سیستم‌های کامپیوتری مدرن، بیش‌تر از چهاردهه، و در ایران کم‌تر از سه دهه، نیست؛ اما پیشرفت در این صنعت آنقدر سریع انجام می‌پذیرد که در اکثر مواقع و در هر سال شاهد یک جهش فوق‌العاده به سمت جلو در تقریبا تمامی سخت افزارهای کامپیوتری هستیم. به عنوان مثال، سال پیش قدرت کارت گرافیک Titan X در نسل مکسول، بسیار بالا و به نوعی، بی رقیب بود و به عنوان یک غول در بازار کارت‌های گرافیک خودنمایی می‌کرد؛ اما امسال و با معرفی شدن نسل پاسکال، مشاهده کردیم که چقدر راحت کارت گرافیک GTX 1070 این غول را شکست داد و نکته جالب اینکه این کارت یک میان رده در نسل خودش است. البته بحث ما بر سر کیس است؛ اما با به وسط کشیدن این مثال، می‌شود به جهش و پیشرفت سریع در این صنعت پی برد؛ پس اشتیاقمان را در بحث بر روی قدرت کارت گرافیک‌ها کنار می‌گذاریم و به موضوع اصلی بازمی‌گردیم. داشتیم راجع به پیشرفت کیس‌ها صحبت می‌کردیم؛ کیس‌های مدرن و امروزی، معمولا بسیار کوچک‌تر از غول‌های قدیمی هستند، این به خاطر به مراتب کوچک‌تر شدن تمام قطعات سخت افزاری است، و امکاناتی را در خود جای داده‌اند که در سال 2000 مردم برای آن‌ها اشتیاق فراوان داشتند:به عنوان مثال، امکاناتی مانند سینی‌های کشویی هاردها، فیلترهای هوای آهن ربایی و مدیریت راحت کابل‌ها، می‌توان اشاره کرد. در واقع این امکانات در کیس‌های قدیمی، مثلا سال 2000، جزو ویژگی‌هایی بودند که بعضا کیس‌های حرفه‌ای هم از آن‌ها بی بهره بودند ولی الان به یک استاندارد در خرید کیس‌های نیمه حرفه‌ای تبدیل شده‌اند.

حالا شاید از خودتان بپرسید این‌همه فلش بک به عقب و زنده کردن نوستالژی‌ها برای چه هدفی است. در واقع هدف از این کار، یادآوری این نکته می‌باشد که طراحی کیس‌ها یکباره به این شکل مدرن و امروزی و کاربردی نشده است. برای دیدن ویژگی‌ها و استانداردهایی که اکنون در تقریبا همه کیس‌ها می‌توان دید، آزمون و خطاهای بسیاری انجام شده، طراحی‌های زیادی به ثبت رسیده، که بعضی از آن‌ها عالی و انقلابی و بعضی به معنای واقعی کلمه افتضاح بوده‌اند، و تکرارهای زیاد، صورت گرفته است تا این صنعت به جایگاه کنونی خود در سال 2016 برسد.

بیایید نگاهی به تاریخچه این تکامل طراحی در کیس‌ها، بیاندازیم.

هنوز هم بعضی از افراد هستند که به شعار “بزرگ‌تر بهتر است”، اعتقاد دارند. این شعار در بین شرکت‌های طراح کیس‌های دسکتاپ در سال‌های 2000 به یک استاندارد و اصل تبدیل شده بود. در این برهه از زمان که بازار ساخت و طراحی کیس‌های متفاوت جان تازه‌ای گرفته بود، معمولا PCهای قدرتمند و حرفه‌ای و به اصطلاح High-Endهای آن زمان، را می‌شد با معیار بزرگ بودن کیس سنجید. مثلا قوی‌ترین PC سال 2000، Dream Machine، از هر نظر دارای کیس بزرگی بود، به قطعات داخلی کاری نداریم، کیس بسیار بزرگ بود. اما به چه دلیل این مثال را پیش کشیدیم؟ همین کیس از پیش ساخته شده به شعاری که گفته شد، کاملا پایبند بود و نشان داد وقتی به حوزه کامپیوترهای بسیار قوی و High-End می‌رسیم، بزرگ‌تر بهتر است!

بر می‌گیردیم به بررسی کیس Dream Machine سال 2000؛ چند ویژگی کلیدی که در کیس‌های قدیمی وجود داشتند، محل قرارگیری PSU (Power Supply Unit یا به زبان عامیانه Power) و محفظه درایوها بود. مثل تقریبا همه کیس‌های آن زمان، Dream Machine 2000 هم جایگاه PSU را در بالای مادربرد در نظر گرفته بود. همچنین عدم قرار دادن تهویه در بالای کیس یکی از نکاتی بود که در کیس‌هایی بالارده آن زمان زیاد مشاهده می‌شد؛ اما استانداردی که امروزه در کیس‌ها بوجود آمده، سازندگان را مجبور تعبیه سیستم تهویه در قسمت بالایی کیس کرده است؛ جایی که جریان هوا یکی از نیازهای اساسی و ضروری برای خنک‌سازی قطعات به شمار می‌رود.

Falcon Northwest mach v (2000)

این کیس هم یکی دیگر از نمونه‌های جالبی است که به ما نشان می‌دهد سازندگان این قطعه، در آن زمان چطور فکر و عمل می‌کردند. با این حال این کیس نتوانست امتیاز بهترین PC را کسب کند (این کیس امتیاز 6 از 10 را کسب کرد).

مثل تمامی کیس‌های زمان خودش، Mach V، PSU را در بالای کیس جای داده و از پیچ برای محکم کردن تمامی درایو‌ها سرجایشان استفاده کرده بود. نمای بیرونی کیس، رنگ یکنواخت سفید خورده بود، بازهم مانند تمامی کیس‌های هم نسل خودش. از منظر قابلیت‌های مدیریت کابل، اگر بخواهیم واقع بین باشیم، به طور کلی سیستم مدیریت کابلی وجود نداشت.

Antec Super LanBoy (2003)

این کیس یکی از مدل‌هایی بود که به نوعی آغازگر سنت شکنی برای کوچک‌تر و سبک‌تر ساختن کیس‌ها به شمار می‌روند. در حالی که هنوز هم بیش‌تر کیس‌های بازار از فریم استیل استفاده می‌کردند، Super LanBoy با استفاده از بدنه آلومینیومی و پلاستیکی، وزن  خود را به طور چشم‌گیری کاهش داده بود. همچنین یکی از ویژگی‌های جدیدی که ارائه می‌داد، نورپردازی داخلی کیس با استفاده از LED بود. این کیس همچنین از یک سری بند برای جابجایی بهره می‌برد که به معنای قابلیت جا به جایی راحت‌تر آن بود.(مثلا می‌توانستید آن را با خود به مکانی برده و با اتصال LAN، کامپیوتر خود را به شبکه کامپیوترها اضافه کنید)

یکی از نقدهایی که به Super LanBoy وارد شده بود، حس استحکام کم‌تر نسبت به سایر کیس‌ها بود(که البته این به خاطر استفاده از آلومینیوم به جای استیل به وجود می‌آمد)، اما از نکات قوت بزرگی که این کیس را از سایر مدل‌های بازار بهتر می‌کرد،می‌توان به وزن سبک آن و همچنین قابلیت جابه‌جایی راحت، اشاره کرد.

این کیس قابلیت پشتیبانی از 9 درایو مجزا را دارا بود و به دلیل شکل متفاوت پیچ‌هایش(پیچ‌ها مربعی شکل بودند) با یک جعبه ابزار مخصوص عرضه می‌شد. جالب است بدانید که هنوز هم بعضی از کیس‌ها هستند که با یک جعبه ابزار مخصوص خودشان عرضه می‌شوند؛ یکی از نمونه‌های جدید از این دسته کیس‌ها را می‌توان مدل CM Storm Trooper از شرکت Cooler Master دانست. برمیگردیم به Super LanBoy؛ این کیس همچنین دو عدد فن 120mm را ارائه می‌کرد که نسبت به مدل‌های رایج در بازار آن زمان، که 80mm بود، حدودا 50 درصد بزرگ‌تر بودند.

Rosewill TU-155 (2004)

این کیس هم یکی از مدل‌هایی بود که سنت شکنی در آن به وفور دیده می‌شد. اولین سنت شکنی که TU-155 را از دیگر مدل‌ها متمایز می‌کرد، مربوط به رنگ متفاوت این کیس بود؛ این مدل از رنگ مشکی برای بدنه و رنگ آبی برای نورپردازی داخلی کیس استفاده کرده بود. این در حالی بود که اکثر کیس‌های موجود در بازار آن زمان، از رنگ سفید، یا در بعضی از مدل‌ها، رنگ نقره‌ای بهره می‌بردند و نورپردازی داخلی هم نداشتند.

 همچنین ویژگی دیگری هم که به ندرت در بازار یافت می‌شد، داشتن یک پنجره روی نمای کیس بود که می‌شد از داخل آن، قطعات را که با نور آبی رنگ LED های داخلی روشن شده بودند، دید. این‌ها ویژگی‌هایی هستند که هنوز هم در بازار امروز،به عنوان امتیازهایی برای انتخاب کیس محسوب می‌شوند. اهمیت همین نورپردازی داخلی کیس‌ها زمانی مشخص می‌شود که به بازار قطعات سخت افزاری امروز نگاهی بیندازیم؛ خیلی سریع متوجه می‌شویم که سازندگان به چند LED معمولی در فضای داخلی کیس بسنده نکرده‌اند و هم اکنون انواع خنک کننده‌های مایع و فن‌ها دارای نورپردازی مخصوص خودشان هستند. حتی روی قطعاتی مثل کارت گرافیک و رم هم، LEDهایی سوار شده اند که با قابلیت پشتیبانی از 16 میلیون رنگ (طیف رنگی RGB) و مدل‌های متفاوت نورپردازی (مثل حالت ضربان‌ دار، ساده، همگام با موسیقی بازی، یا متغیر)، که همگی قابل برنامه ریزی هستند. حتی روی اکثر مادربردهای جدید و رده بالا هم می‌توان استفاده از LED را به وضوح مشاهده کرد. این‌ها انواع کارهایی هستند که باعث می‌شوند هنگامی که PC خود را روشن می‌کنید علاوه بر یک PC روشن، یک پروژکتور با قابلیت نمایش شانزده میلیون رنگ هم داشته باشید!

 

Antec Nine Hundred (2006)

مدل نهصد شرکت انتک (Antec) یکی از مدل‌های مهم آن زمان به خاطر ویژگی‌هایش بود. این کیس یکی از محبوب‌ترین کیس‌های گیمینگ آن زمان به شمار می‌رفت.  این محبوبیت هم بی دلیل نبود! این کیس از فن‌هایی با LED های آبی پشتیبانی می‌کرد، از پنجره‌های بزرگی بهره می‌برد، و یک پنل شگفت انگیز که در بالای کیس استفاده شده بود. متاسفانه از این قسمت به بعد دیگر نکته جالب توجهی راجع به کیس نمی‌خوانید! مدل نهصد، به طور کلی، حرفی برای گفتن در حوزه مدیریت کابل‌ها نداشت، که وجود آن پنجره بزرگ در پنل کناری را زیر سوال می‌برد(تماشای داخل یک کیس با کلی سیم‌های در هم و برهم، منظره جالبی را پدید نمی‌آورد).

اگر بخواهیم این کیس را در یک سطر خلاصه کنیم، می‌توانیم بگوییم که مدل خلاقانه و نوآورانه‌ای نبود؛ زیرا در هرحال اکثر ویژگی‌هایی که ارائه کرده بود، قبلا و در مدل‌های قدیمی‌تر مشابه به کار گرفته شده بودند. اما با این‌حال می‌شد به عنوان یک همراه در PC گیمینگ روی آن حساب کرد.

Antec P182 (2007)

ظاهر بسیار ساده و مینیمالیستی که این کیس ارائه می‌داد هنوز هم در بیش‌تر کیس‌های این شرکت دیده می‌شوند. در کل نمای بیرونی کیس اینقدر ساده بودکه نکته قابل بررسی در آن وجود ندارد؛ اما چیزی که بیش‌تر اهمیت دارد، زیر این ظاهر ساده پنهان شده است!

مهم‌ترین ویژگی P182، قرار دادن جایگاه PSU در پایین کیس بود. چیزی که اکنون در اکثر کیس‌های استاندارد می‌بینیم. این ویژگی کمک می‌کند که PSU نقش کم‌تری در دمای کلی سیستم داشته باشد؛ همچنین بهم ریختگی سیم‌ها و کابل‌ها در فضای کیس را به حداقل می‌رساند که واقعا نکته مثبتی محسوب می‌‍شود.

این مدل همچنین درایوهای قابل جداسازی را ارائه می‌داد که بدون استفاده از هیچ ابزار خاصی و به صورت کشویی از جایشان بیرون می‌آمدند؛ این ویژگی هنوز هم در کیس‌هایی مثل Cooler Master Master Case 5 و دیگر مدل‌ها دیده می‌شود و یک قابلیت مثبت و عالی در کیسی به شمار می‌رود که در سال 2007 ساخته شده است.

و در انتها، P182 یک سیستم مدیریت کابل ابتدایی را در خود جای داده است. تسمه‌های پلاستیکی از پیش نصب شده، به تمیزی و منظم بودن کابل‌ها کمک می‌کردند، و چند ویژگی ابتدایی دیگر، همه با هم می‌توانند نیازهای اکثر کاربران برای مرتب و تمیز کردن داخل کیس را برآورده کنند.

Cooler Master Cosmos (2007)

این مدل هم جایگاه PSU در اتاقک کیس در نظر گرفته بود. محفظه‌های قابل جداسازی HDD را ارائه می‌داد و قسمتی برای اضافه کردن ابزارهای اضافی مثل درایو نوری یا کنترل کننده صدا داشت؛ و اگر با دقت نگاه می‌کردید متوجه وجود فن‌هایی بالای مادربرد برای تهویه می‌شدید. با این‌حال بازهم هیچ چیز بی مشکل نیست! این کیس هم از سیستم مدیریت کابل خوبی برخوردار نبود و تمامی کابل‌ها در اتاقک کیس پخش بودند و جلب توجه می‌کردند.

Fractal Design Define R2 (2010)

تنها چیزی که راجع به این کیس می‌‍توان گفت این است که Define R2 تمامی ویژگی‌های یک کیس مدرن را دارد؛ در همه موارد!

نمای بدنه بی عیب، به همراه فن‌های LED پر زرق و برق و طراحی منطقی؛ تمام چیزی که این کیس را توصیف می‌کند این است.

اول از همه درایوهایی که از کنار بدون ابزار خاصی باز می‌شوند. البته این ویژگی در اکثر کیس‌ها دیده می‌شود و چیز جدیدی نیست؛ اما یک قابلیت نسبتا نو در زمان خودش به شمار می‌رفت و در مدل‌های قدیمی‌تر کم‌تر با آن رو به رو می‌شدید.

نکته دیگری که ارزش بررسی دارد، سیستم مدیریت کابل خوب این کیس است که با وجود آن، کابل‌ها منظم‌تر شده و سیستم چهره بهتری پیدا می‌کند. طرح داخل کیس هم سیاه است، همین نکته کمک می‌کند که اجزای اضافی مانند کابل‌ها، زیاد به چشم نیایند و یک چهره بهتر را از اجزای داخلی PC به نمایش بگذارد.

Corsair Carbide 500R (2012)

اگر کیس قبلی را نسبتا مدرن بدانیم، مدل Carbide 500R از شرکت Corsair، از همه جهات یک کیس مدرن است و پس از گذشت زمان نسبتا زیاد، هنوز هم حتی برای استفاده امروزی مناسب به شمار می‌آید. با یک قیمت نسبتا خوب، کیفیت ساخت خوب و قابلیت‌های زیاد، این مدل کیس تقریبا تمامی انتظارات شما را براورده می‌کند و به نوعی تقریبا همه کارها را به درستی انجام داده است.

500R محفظه‌های قابل جداسازی درایو، سیستم مدیریت کابل خوب و سیستم نصب درایوهای اضافه بدون نیاز به ابزار، را ارائه می‌کند. نکته جالب اینجاست که این کیس، حتی جایگاهی برای نصب SSD بدون نیاز به آداپتور در نظر گرفته، آینده‌نگری‌ای که این کیس را هنوز هم برای استفاده، مناسب نگه می‌دارد.

نکته کلیدی دیگری که من را متعجب می‌کند، تعبیه جایگاه اختصاصی Water Cooling یا خنک کننده‌های مایع است. بازهم آینده‌نگری، حتی الان هم هنوز برای خیلی از افراد تهیه رادیاتورهای آبی کار ساده‌ای نیست و شاید بتوان در سال‌های بعد، این تکنولوژی را همه گیر کرد.

بنابراین این کیس از نظر خنک سازی و تهویه عالی عمل کرده است و علاوه بر تعبیه فضای مخصوص Water Cooling، از سیستم تهویه سنتی عالی (با استفاده از جریان هوا) هم بهره می‌برد که واقعا ویژگی بزرگ و مثبتی برای این کیس محسوب می‌شود.

Falcon northwest Tiki (2012)

این کیس که قطعات داخلی بسیار قدرتمندی هم بهره می‌برد، بسیار فشرده شده بود و به راحتی روی میز قرار می‌گرفت. هر چند به نظر کمی سنگین می‌آید، اما خود کیس از یک دیکشنری سنگین بزرگتر نیست. در این کیس شما می‌توانستید درب پنل  را باز کنید و قطعات را مشاهده کنید؛ اما Northwest Tiki برای توسعه سیستم ساخته نشده بود. بنابراین نمی‌توانستید ویژگی‌های دلخواه خودتان و قطعات دیگری را به سیستم اضافه کنید.

از طرف دیگر، به وضوح می‌توانید خطوط بی آلایش و رنگ رزی درخشان را روی کیس مشاهده کنید. قسمتی که تقریبا سازندگان هیچ اهمیتی به آن نداده‌‍اند؛ یک رنگ یکدست بدون هیچگونه اضافه کاری. در واقع یک مکعب مستطیل قرمز رنگ را روی میزکار خود مشاهده می‌کردید که مسلما خیلی به سلیقه گیمرها، که به نوعی مخاطب اصلی آن بودند، خوش نمی‌آمد. با اینحال این کیس از نظر کیفیت ساخت و متریال‌های بکار رفته در آن، شایان تقدیر است و می‌تواند حس خوبی را از این نظر به کاربر القا کند.

با این که Tiki مثال خوبی از شروع نسل کامپیوترهای قدرتمند و کوچک به شمار می‌رود؛ اما در این بین سازندگان دیگر هم بیکار ننشسته‌اند و طراحی‌های متفاوت و عالی کم کم در بازار افزایش پیدا می‌کنند.

Phanteks Enthoo Evolv mATX (2014)

مثال ها کم کم امروزی‌تر می‌شوند و با کیس‌های مدرن‌تری رو به رو می‌شویم. یکی از نمونه‌های طراحی خوب را می‌توان مربوط به این کیس دانست. با شکل مدرن و نمای خارجی آلومینیومی، چهره‌ای زیبا و عالی ارائه می‌دهد و با امکانات زیادی در زمینه خنک‌سازی، این کیس را یک مدل ارزشمند می‌سازد.

همچنین این کیس از سیستم مدیریت کابل بسیار خوبی بهره می‌برد. به عنوانم مثال، این مدل از سیستم تسمه Hook And Loop برای مدیریت کابل‌ها در عقب کیس استفاده کرده بود.

کیس‌هایی مانند این مدل که تمرکز خوبی روی خنک سازی داشته‌اند، به شما اجازه می‌دهند که چه از سیستم کامل خنک سازی مایع یا چه از یک سیستم پیشرفته خنک سازی با جریان هوا استفاده کنید. همچنین مدل‌هایی مانند همین کیس به شما اجازه اضافه کردن تجهیزات (به عنوان مثال سینی‌های HDD) می‌دهد و این امکان را برای شما فراهم می‌کند تا سیستم را تا جایی که صلاح می‌دانید توسعه دهید.

Fractal Design Define S (2015)

از زمانی که طراحی‌ها شروع به ارائه دادن ویژگی‌های بسیار در یک فضای کوچک‌تر کردند، محفظه داخلی کیس از انواع قفسه‌ها، فن‌ها و … پر شدند. Define S راه دیگری را در پیش گرفت و در طراحی آن می‌توانیم یک حالت مینیمالیستی و ساده‌گرایی جالبی را مشاهده کنیم.

Define S به کل از استفاده از محفظه درایوهای 5.25 اینچی اجتناب کرده بود. همچنین در این مدل دیگر شاهد سینی‌های سنتی هارد دیسک و SSD نیستیم؛ البته امکان حذف کردن این قطعات مهم در سیستم‌های کامپیوتری فعلی وجود ندارد و طراحان قفسه‌ای عمودی در پشت سینی مادربرد برای قراردادن این نوع درایوها در نظر گرفته‌اند.

حتی با این همه ویژگی‌های نو و جالب، Define S بیش‌تر به خاطر کم سر و صدا بودن شناخته می‌شود. در پنل‌های کناری و بالایی define S، یک لایه عایق نازک وجود دارد که باعث می‌شود صدایی که هارد دیسک و فن‌ها به وجود می‌آورند به حداقل برسد. البته در عکسی که در بالا مشاهده می‌کنید، ما مدل پنجره‌دار را به نمایش گذاشته‌ایم، جالب است بدانید که برای کسانی که می‌خواهند سیستمشان حتی ساکت‌تر از این باشد، یک مدل از همین کیس بدون پنجره و با پنل مشابه بالا و بغل‌ها ارائه می‌شود تا تجربه سکوت بیش‌تری را با این کیس به ارمغان بیاورد.

در حالی که اکثر کاربران سیستم‌های دسکتاپ، اهمیت چندانی برای صدایی که سیستمشان ایجاد می‌کند قائل نیستند، Define S بر روی آن دسته از کاربرانی متمرکز شده است که ترجیه می‌دهند در یک فضای ساکت و آرام با سیستم خودشان به بازی و یا کار بپردازند.

DeepCool Tristellar (2015)

این کیس یکی از معدود کیس‌هایی است که با ظاهری غیر از جعبه همیشگی و آشنا کیس‌های معمولی طراحی شده است. در واقع در مواجه با این پدیده، آخرین چیزی که به ذهنتان می‌رسد، کیس بودن آن است!

همانطور که گفته شد، این کیس از شکل معمولی همه کیس‌ها تبعیت نکرده است و به صورت یک ستاره سه پر طراحی شده. جالب بودن این کیس علاوه بر شکل ظاهری منحصر به فردش، به این دلیل می‌باشد که نشان می‌دهد یک قدرت و کارایی بالا را می‌توان در یک فضای کوچک و متفاوت جای داد. این کیس Mini ITX قطعات اصلی خودش را در بخش‌های مختلف از این ستاره سه پر جای داده است، به عنوان مثال، همانطور که در تصویر پیداست، به وضوح کارت گرافیک قدرتمند GTX 980 را در پر بالایی می‌توان مشاهده کرد.

با این‌حال، Tristellar سبک نیست. سنگینی وزن آن،  به خاطر استفاده از استیل در پنل‌های کیس می‌باشد و فریم مورد استفاده هم از استیل تقویت شده ساخته شده است. در این چند سال اخیر به مدد ساخت مادربردهای Mini ITX (نوعی از مادربردها که از حالت عادی کوچک‌تر و بسیار کم مصرف هستند) شاهد طراحی‌های جدید با اشکال منحصر به فرد از منظر کیس‌ها هستیم. نمونه بارز آن همین کیس Tristellar و یا کیس‌های مشابه با ظاهری متفاوت را می‌توان مثال زد.

NZXT Manta (2016)

در حالی که بسیاری از مردم فکر می‌کنند هر کیسی که از فناوری Mini ITX استفاده می‌کند، باید یک کیس کوچک و پر از تجهیزات باشد، کیس مدل Manta این نظر را رد می‌کند.

Manta جادار ما، به عنوان نقطه اوجی در طراحی کیس‌های مدرن و امروزی به حساب می‌آید. این کیس از چند کانال اریب برای مدیریت کابل‌ها استفاده می‌کند، یک کوپه جداگانه برای قراردادن  PSU (برای یادآوری، مخفف Power Supply Unit یا به زبان عامیانه پاور) در پایین کیس تعبیه شده است، سینی‌های درایو بدون نیاز به ابزار را در خود جای داده، فضای اضافه برای استفاده از رادیاتور خنک کننده مایع دارد و از حالتی دایره وار برای گوشه‌ها استفاده می‌کند که خیلی هم از نظر طراحی مانند کیس‌های سنتی مکعب مستطیلی شکل نباشد (این شکل طراحی مثل زنجیری تقریبا تمامی کیس‌های بازار را شبیه به هم ساخته بود)

هرچقدر هم از Manta خوشمان بیاید، بازهم باید یادمان باشد که مدل‌های زیادی از کیس‌های Mini ITX وجود دارد که طراحی سنتی کیس‌ها را به چالش می‌کشند. اگر علاقه مند به متدها و جهت تکامل طراحی کیس‌ها هستید، من شدیدا توصیه می‌کنم که به کیس‌های Mini ITX توجه بیش‌تری نشان دهید.  این مدل از مادربردها جای کم‌تری می‌گیرند و به سازندگان اجازه تغییرات بیش‌تر و جالب‌تری در طراحی کیس‌هایشان ایجاد کنند.

خب با هم شاهد یک مقاله کوتاه راجع به تکامل طراحی کیس‌ها بودیم. شاید از خودتان بپرسید این مقاله اصلا کوتاه نبود؛ ولی به نسبت مدل‌هایی که در شانزده سال اخیر عرضه شده‌اند، این چند مدل که در این مقاله بررسی کردیم، مانند قطره‌ای در دریای مدل‌های متنوع و جالب کیس‌ها است. با اینکه سعی شد در این مقاله اکثر کیس‌های معروفی که از منظر طراحی حرف‌هایی برای گفتن داشتند معرفی کنیم، اما از شما می‌خواهیم کیس‌هایی که به نظرتان در تکامل طراحی این قطعات نقش داشته‌اند را در بخش نظرات با ما درمیان بگذارید.