چرا رنگ سیارات متفاوت است؟

ماموریت‌های فضایی و پیشرفت‌های علمی قرن اخیر، درک ما از سیارات سامانه‌ی خورشیدی را به میزان چشمگیری بهبود بخشیده‌اند، که شامل تمام همسایگان آسمانی ما، از دورترین تا نزدیک‌ترینشان می‌شود. در نتیجه، امروز قادریم رنگ واقعی هر سیاره را تشخیص دهیم و از آن مهم‌تر، درک کنیم که چرا آن سیاره به این رنگ تعیین می‌شود. البته در برخی سیارات، این نحوه‌ی عملکرد جو آنها در جذب و انعکاس نور خورشید است، که رنگشان را تعیین می‌کند. رنگ سیارات

چهار سیاره‌ی سنگی سامانه‌ی خورشیدی که سطح صخره‌ای جامد دارند، به دلیل وجود عناصری مانند آهن در این سطح، عمدتا به رنگ خاکستری و قهوه ای قرمز دیده می‌شوند. با این حال، مشاهده‌ی سطح سیاره‌ی زهره از میانه‌ی فضا کار دشواری است؛ چرا که جو متراکم و ابر‌های اسیدی ضخیم، اطراف آن را احاطه کرده‌اند. گوگرد موجود در ابرهای سیاره، نور خورشید را بازتاب می‌دهد و ظاهری زرد رنگ به زهره می‌بخشد. زمانی که نوبت به تعیین رنگ چهار غول گازی سامانه‌ی خورشیدی می‌رسد، نیز اصل مشابهی حاکم است. برای مثال، اورانوس و نپتون در نظر ما آبی به نظر می‌رسند، چرا که گاز متان موجود در جو آنها نور قرمز را جذب می‌کند و باعث می‌شود تنها قادر به بازتابش نور آبی باشند. رنگ سیارات

نپتون

این سیاره شباهت‌های زیادی با همسایه‌ی خود اورانوس دارد که رنگ آبی سیاره یکی از آن‌هاست. معمولاً همه‌ی انسان های روی زمین این سیاره را به رنگ آبی می‌شناسند. این رنگ را گاز متان حاضر در جو نپتون که رنگ سرخ را جذب می‌کند و آبی حاصل از طیف نوری خورشید که بازتابانده می‌شود پدید می‌آید. نپتون به عنوان بادخیزترین سیاره‌ی سامانه‌ی خورشیدی شناخته می‌شود که سرعت بادها در سطح آن، گاه به دوهزار و چهارصد کیلومتر بر ساعت نیز می‌رسد. رنگ سیارات

توفان‌های عظیمی درجو این سیاره رخ می‌دهد و عارضه‌ی بزرگ توفان زده‌ای همانند لکه‌ی مشتری، روی سطح سیاره دیده می‌شود. نپتون از نظر ساختاری بسیار شبیه به سایر سیارات گازی به خصوص اورانوس است. تفاوتی که در ساختار سیاره‌هایی مانند اورانوس و نپتون دیده می‌شود، به سبب عدم حضور هیدروژن فلزی مایع است که در عوض آن یک ساختار متراکم آب مانندی در اطراف هسته وجود دارد. لایهٔ بیرونی‌تر نپتون متشکل از هیدروژن ملکولی مایع و هلیوم مایع است.

اورانوس

گرچه در طبقه‌بندی سیارات، به عنوان یک غول گازی دسته‌بندی می‌شود، اما لایه‌ی یخ زده‌ای از ابر سطح سیاره را پوشانده است. اورانوس سردترین سیاره سامانه‌ی خورشیدی است که دمای آن به زیر 220 درجه سانتی گراد می‌رسد. متان موجود در جو سیاره، رنگ فیروزه‌ای خاص آن را پدید آورده است؛ چرا که نور قرمز جذب شده و تنها نورهای سبز و آبی از سطح آن بازتاب می‌شوند. این سیاره به رنگ آبی مایل به سبز دیده می‌شود. رنسیارات

زحل

سبک‌ترین اما دومین سیاره‌ سامانه‌ی خورشیدی است. این غول گازی بیشتر از هیدروژن و هلیوم ساخته شده، اما وجود ردپایی از آمونیاک، فسفین، بخار آب و هیدروکربن در جو سیاره باعث شده نا زحل به رنگ متمایز قهوه‌ای و زرد در آید. حلقه‌های مشهور زحل (که عمدتا از بلور یخ ساخته شده‌اند)، ته‌رنگ مشابهی با سیاره دارند؛ اما بسته به تراکم ذرات و حضور دیگر مواد، رنگ‌آمیزی‌شان متفاوت است. رنگ سیارات

مشتری

ساختار بزرگ‌ترین سیاره‌ سامانه‌ی خورشیدی همانند خورشید بیشتر از هیدروژن و هلیوم تشکیل شده است و شباهت بسیاری به یک ستاره دارد. بلور‌های یخ و دیگر عناصر به ساختار بزرگ‌ترین سیاره سامانه خورشیدی همانند خورشید بیشتر از هیدروزن و هلیوم تشکیل شده است و شباهت بسیاری به یک ستاره دارد. بلورهای یخی دیگر عناصر به شکل‌گیری نوارهایی از ابرهای قرمز، قهوه‌ای، و سفید کمک کرده‌اند که نام سیاره را دربر گرفته است. لکه‌ی سرخ مشهور مشتری را، که نشانگر توفانی عظیم در سطح سیاره است با تلسکوپ های زمینی نیز می‌توان مشاهده کرد. رنگ سیارات

زمین

به لطف جو یکتا، زمین تنها سیاره مسکونی خورشیدی است. همچنین تنها سیاره‌ای است که آب مایع روی سطح آن وجود دارد که عنصری کلیدی در شکل‌گیری حیات به شمار می‌رود. شما قادرخواهبد بود اقیانوس‌های پهناور آبی، زمین‌های سبز، و قهوه‌ای رنگ و همچنین پوششش ابری سفید زمین را حداقل از سطح مریخ و ماه مشاهده کنید. رنگ سیارات

عطارد (تیر)

ظاهر این سیاره شبیه به ماه زمین است. سطح سرشار از دهانه عطارد به رنگ قهوه ای – خاکستری دیده می‌شوند که ناشی از ترکیبات ذرات و بادهای خورشیدی قرار دارند. به دلیل جو بسیاز نازک سیاره، نوسانات دمایی این دنیای سنگی، در منتهی درجه آن است؛ یعنی دمایی بیین 426 درجه بالای صفر منفی 371 درجه سانتیگراد. گرفتن عکس از تیر یا عطارد به خاطر شماری از دلایل دشوار است. رنگ سیارات

نزدیکی عطارد به خورشید باعث می‌شود گرفتن تصاویر واضح و روشن از آن از سیاره زمین تقریباً غیر ممکن باشد، بنابراین تنها عکس‌های مناسب و معقولی که وجود دارد به وسیله فضاپیماهایی مانند مارینر 10 گرفته شده است. سطح عطارد بسیار شبیه به سطح ماه زمین است. عطارد سیاره‌ای خاکستری است که با چاله پوشیده شده. رنگ خاکستری سطح آن از آهن و سایر ترکیبات سنگینی که سطح سنگی این سیاره را تشکیل می‌دهند ناشی شده است. از آنجایی که عطارد جو ندارد، عکس‌ها تنها سطح سنگی آن را نشان می‌دهند.

مریخ (بهرام)

مریخ را با نام (سیاره سرخ) می‌شناسند و به خاطر رنگش در دنیای باستان خدای جنگ خوانده می‌شد؛ نامی که به دلیل رنگ سیاره به آن داده شده، نتیجه‌ی وجود میزان بالای اکسیدآهن در سطح سیاره است. نمای سرخ-نارنجی رنگ بهرام در اثر وجود آهن (III) اکسید، که بیشتر به هماتیت یا زنگ آهن مشهور است، به وجود آمده‌است. با وجود خشک و غبارآلود بودن، دما در سطح مریخ همانند زمین است. جو نازک سیاره باعث می‌شود گاه‌به‌گاه، سیاره توسط توفان‌های قدرتمند غبار پاک‌سازی شود.

زهره (ناهید)

سطح همسایه بزرگ‌تر زمین را فعالیت‌های آتشفشانی تشکیل داده‌اند و چشم انداز خشک و بایر این سیاره از صخره‌هایی خاکستری تشکیل شده است. با این وجود، زمانی که از فضا به سیاره نگاه می‌کنید، ابرهای ضخیم و چرخان زرد و سفید را می‌بینید که از اسید سولفوریک ساخته شده‌اند؛ ابرهای سمی و مرگ‌آور که حاصل جو متراکم زهره هستند. زمان لازم برای یکبار گردش این سیاره به دور خورشید ۲۲۵ روز زمینی می‌باشد این سیاره نزدیک‌ترین سیاره به زمین می‌باشد و بعد از ماه، درخشان‌ترین جرم آسمانی طبیعی است که به هنگام شب از زمین رویت می‌شود. رنگ سیارات

لینک منبع: gadgetnews.ir