Spark Racing نسل بعدی اتومبیل های فرمول E را به نمایش گذاشت
بعد از برد مناقصه سال 2016 برای تامین شاسی تمامی اتومبیل های فرمول E ، اکنون Spark Racing رندری از مدل FIA متعلق به سال 2018 خود را به نمایش گذاشته است، محصولی که در تلاش است تا پرچمداری فرمول E را به دست بگیرد. در نتیجه‌ی تلاش‌های این شرکت شاهد یک اتومبیل فوق‌العاده جذاب از لحاظ ظاهری هستیم که در مقایسه با دیگر اتومبیل های فرمول E ، ظرفیت باتری آن به دو برابر افرایش یافته است. سوال اصلی اینجاست که چرا هنوز شاهد هزاران اسب بخار نیروی الکتریکی برای به چالش کشیدن اتومبیل‌های کلاس F1 نیستیم؟
طراحی Spark Racing را باید فوق‌العاده دانست. حداقل این اتومبیل جدید سری فرمول E اکنون در لباس تک‌رنگ خود، پیش از اینکه لوگوی اسپانسر و رنگ‌های زرق و برق‌دار بر روی آن بنشینند، بسیار جذاب به نظر می‌رسد. علاوه بر ظاهر، عملکرد آن را نیز نسبت به دیگر اتومبیل‌های کلاس فرمول E باید بهبود یافته دانست، چرا که به عنوان نمونه ظرفیت باتری آن از 28 کیلووات ساعت به 54 کیلووات ساعت افزایش پیدا کرده است.
فرمول E را باید از سری مسابقاتی دانست که در آن تا سقف 20 اتومبیل، در مسیرهای بسته به طول 2.1 مایل (3.5 کیلومتر) با یکدیگر به رقابت می‌پردازند. اتومبیل‌ها تماما مثل خودروهای فرمول 1 اپل ویلر (Open-Wheelers) هستند، به این معنی که چرخ‌ها بیرون از شاسی اصلی اتومبیل قرار دارند. نهایت توان موتور اتومبیل های فرمول E حدود 200 کیلووات (268 اسب بخار) بوده و رانندگان مجبورند تا در نیمه‌های مسابقه به منظور تامین مجدد نیرو، در حاشیه‌های پیست و محل استقرار تیم خود متوقف شوند. به لطف افزایش ظرفیت باتری به میزان دو برابر می‌بایست از سال 2018 شاهد عدم نیاز آن‌ها به سوخت‌گیری مجدد در کل مسیر مسابقه باشیم.
جذابیت اتومبیل های فرمول E در چیست ؟
نکته‌ی عجیب، وجود یک روش رای‌گیری با نام FanBoost است که در آن طرفداران و تماشاگران به سه مورد از بهترین راننده‌ها رای می‌دهند و افراد منتخب در این رای‌گیری قادر می‌شوند تا نیروی بیشتری را در جریان مسابقه همراه داشته باشند! علاوه بر این موارد، مسابقه در حالت کلی نیز در حال حاضر کمی عجیب است. اگرچه اتومبیل های فرمول E بسیار پرشتاب بوده و تنها در 3.0 ثانیه به 62 مایل بر ساعت (100 کیلومتر بر ساعت) دست پیدا می‌کنند، اما بیشینه سرعت آن‌ها به 140 مایل بر ساعت (225 کیلومتر بر ساعت) محدود شده است، سرعتی که در مقایسه با دیگر مسابقات اتومبیل‌رانی حقیقتا پایین است. همچنین سر و صدای اتومبیل های فرمول E را باید همانند یک کامیون دیزل عادی دانست که با سرعتی معادل 40 مایل بر ساعت (65 کیلومتر بر ساعت) در فاصله 15 متری از شما در حال حرکت است! با توجه به این موارد، با وجود جذابیت کلی مسابقات به دلیل خاص بودن اتومبیل‌ها، نمی‌توان انتظار داشت تا تماشاگران همچون دیگر مسابقات امروزی اتومبیل‌رانی، با تماشای آن به وجد بیایند:
اگرچه ظاهر اتومبیل های فرمول E شگفت‌انگیز بوده و از طراحی منحصربه‌فردی در بخش جلویی خود بهره می‌برند، اما هنوز سوالات زیادی درباره آن‌ها وجود دارد. اگر هدف این سری توسعه عملکرد اتومبیل‌های الکتریکی است، چرا خروجی آن‌ها به این میزان پایین است؟ موتور اتومبیل‌های فرمول 1 توانی بالغ بر چهار برابر موتور اتومبیل‌های کلاس فرمول E تولید کرده و هزار اسب بخار یک خروجی متداول در آن‌ها محسوب میشود. اتومبیل‌های الکتریکی مسابقه‌ای می‌بایست از مدت‌ها قبل جاده‌ها را در دست گرفته و با استفاده از قدرت بالقوه عظیم خود، همانند هواپیماهای جت در زمان بلند شدن از زمین، غرش‌کنان رو به جلو حرکت می‌کردند. سوال دیگر پیرامون ظرفیت بسیار پایین منابع نیروی آن‌ها است. 28 کیلووات ساعت حتی از ظرفیت باتری برخی اتومبیل‌های الکتریکی عادی برای استفاده در شهر نیز پایین‌تر است.
مشکل اصلی اینجاست که به فناوری استفاده از موتور الکتریکی ایرادی وارد نیست و امروز می‌بینیم که برخی از اتومبیل‌های الکتریکی به شتاب و بیشینه سرعتی بیشتر از اتومبیل‌های متداول کنونی دست پیدا کرده‌اند. به عنوان نمونه می‌توان به دنیای موتورسیکلت‌ها اشاره کرد. امروزه موتورسیکلت‌های الکتریکی، تنها حدود 10 الی 20 کیلومتر در بیشینه سرعت خود با موتورهای هزار سی‌سی متداول سوپربایک تفاوت دارند. در هر صورت امیدواریم تا در آینده‌ای نزدیک علاوه بر ظاهر، شاهد عملکرد فوق‌العاده اتومبیل های فرمول E باشیم.
