محققین در حال تولید باتری از آهن قراضه هستند

احتمالا زباله یک خانواده می‌تواند باتری یک خانواده دیگر باشد و یا حداقل، این موضوعی است که برای کری پاینت (Cary Pint) از دانشگاه واندربیلت (Vanderbilt University) صدق می‌کند. اخیرا پاینت و گروهی از محققین موفق به تولید یک باتری کوچک از موادی همچون آهن، فلز برنج، و مواد شیمیایی خانگی به نام پتاسیم هیدروکسید شده‌اند که به‌نظر توانایی ذخیره مقادیر زیادی از انرژی را دارد. اما آیا ایده تولید باتری از آهن قراضه می‌تواند کاربردی باشد؟

براساس اطلاعاتی که اخیرا از طریق مجله ACS Energy Letters منتشر شده، این باتری در کنار سرعت شارژ بسیار بالا همچون ابر خازن‌ها، می‌تواند انرژی را همانند باتری‌های سربی-اسیدی قدیمی در خود ذخیره کند. اما موردی که توجه محققین را به خود جلب کرده، هزینه ساخت بسیار پایین این نوع باتری‌ها نسبت به باتری‌های اسیدی است. پاینت در این رابطه می‌گوید:

بدون شک من دوست ندارم پشت خانه‌ای که کودکان من مشعول بازی هستند، باتری‌های اسیدی جمع‌آوری شوند. برای حل این مشکل ما نیاز به راهی برای از بین بردن آنها و تولید سیستمی جدید داریم.

با در دسترس قرار گرفتن منابع انرژی تجدیدپذیر و مقرون به صرفه، هنوز هم پیدا کردن راهی ارزان قیمت برای ذخیره انرژی به چالشی میان دانشمندان تبدیل شده است. پاینت ایده‌ای دور و درازتر را پیش روی این این باتری‌ها می‌بیند و به‌نظر او، روزی خواهد رسید که پنل های خورشیدی ساحتمان‌ها از این باتری‌ها استفاده خواهند کرد. همچنین امکان استفاده از انرژی در مناطق مسکونی و زمانی که برق قطع شده باشد، وجود دارد.

سلول‌های فتو ولتاییک و پنل های خورشیدی نیروی الکتریسیته را بر حسب نیاز شما تولید می‌کنند. تنها مشکل اصلی در این مورد، نبود باتری‌های ارزان قیمت است.

تولید باتری از آهن قراضه ، بسیاری از صنایع را متحول خواهد کرد

برای تولید باتری از آهن قراضه ، محققین از پروسه‌ای با نام آنودیزیشن (Anodization) -که برای زیباسازی آلومینیوم‌ها و مقاوم کردن آنها در برابر خردگی استفاده یم‌شود- بهره برده‌اند تا اکسیدهای آهن روی سطح فلز و اکسیدهای مس روی سطح برنج تشکیل شود. سپس آنها با قرار دادن این مواد قراضه در شیشه مربا و پر کردن آن با پتاسیم هیدروکسید (نوعی نمک گران قیمت در صنعت مواد شوینده)، موفق به تولید باتری از آهن قراضه شده‌اند. به‌گفته پاینت این اولین باری‌ست که کسی هر دو این مواد را در یک باتری کنار یکدیگر قرار داده است.

همانطور که می‌دانید از ظرفیت باتری‌های قابل شارژ فعلی همانند آنهایی که در گوشی های موبایل استفاده می‌شوند، در طول زمان کاسته می‌شود. به همین جهت پاینت و تیمش برای بررسی این موضوع، باتری را بیش از 5 هزار بار شارژ و تخلیه کرده و متوجه شدند که حتی بعد از انجام چنین کاری، باتری آنها بیشتر از 90 درصد ظرفیت دارد.

قدم بعدی، ساخت نمونه‌ای اولیه از این باتری است و پاینت نیز آینده خوبی را پیش روی آن می‌بیند. از آنجایی که تهیه مواد اولیه این باتری کار آسانی‌ بوده و فرایند ساخت آن هم پیچیده نیست، تولید آن صنایع بسیاری را متحول خواهد کرد.

به عقیده من روزی می‌رسد که مردم با جدا شدن از شبکه برق‌رسانی، باتری اختصاصی خود را تولید خواهند کرد.