گیم‌شات: نقد و بررسی بازی Battlefield 1

مهم نیست پس از نصب و اجرای بازی Battlefield 1 ابتدا با اشتیاق فراوان به سوی بخش چندنفره رفته و با دوستان خود به اوایل قرن بیستم و جنگ جهانی اول سفر کنید یا پیش از درگیر کردن خود با این بخش اعتیاد آور ابتدا سری به بخش داستانی زده و جدیدترین آش پخته شده توسط استودیو DICE را مزه کنید. Battlefield 1 از همان ابتدای کار سعی می‌کند وحشت حاکم برفضای یکی از خونینترین جنگ‌های تاریخ معاصر بشر و قانون «وحشی باش تا زنده بمانی» جنگ جهانی اول را به بهترین شکل ممکن به مخاطب خود القا کند. پیش از شروع هر یک نقشه‌های بخش چندنفره بازی می‌توانید به وضوح لحن وحشت زده و فریادهایی آغشته از دردهای مختلف سربازان را بشنوید یا در مقدمه بخش داستانی بازی به بی رحمانه‌ترین شکل چندین بار کشته شوید.  چه در دهکده‌های سرسبز فرانسه باشید چه در صحراهای سوزان حجاز، Battlefield 1 نبردی را به نمایش می‌گذارد که مرز و بومی نداشته و در مقیاسی به وقوع می‌پیوندد که استودیو DICE برای مرور منوی انتخاب داستان‌های آن از نمای کره زمین استفاده کرده است. داستان‌هایی که شخصیت‌های اصلی آن نه نیروهای ویژه مجهز به سلاح‌های پرزرق و برق هستند نه ارتشی همه فن حریف، داستان Battlefield 1 در مورد ماست. مردم عامی که به دلایل مختلفی به جنگ رفته و گاهی دست به رشادت‌هایی می‌زنند که تا ابد در تاریخ ماندگار خواهد شد. استودیو DICE با صرف زمانی بیشتر و دنبال کردن رویکردی متفاوت نسبت به گذشته، نه تنها از کلیشه جنگ‌های مدرن فاصله گرفته، بلکه در کنار ارایه یکی از بهترین آثار خود پس از Bad Company 2، داستانی را روایت می‌کند که مسلما ارزش شنیدن خواهد داشت. با گیم‌شات در نقد و بررسی بازی Battlefield 1 همراه باشید.

بالاخره پس از چندین سال تجربه بخش تکنفره آبکی و فجایع داستانی مانند Battlefield 3، امسال می‌توانید با خیال راحت سراغ بخش داستانی Battlefield 1 بروید. بخش داستانی ابتدا با یک مقدمه هوشمندانه آغاز شده و بازی می‌تواند جدا از نمایش وضعیت و شرایط حاکم بر جنگ جهانی اول، نکات آموزشی خود را نیز به روشی متفاوت و جدا از کلیشه‌های میدان آموزشی و موارد مشابه به مخاطب ارایه دهد. به شخصه پیشنهاد می‌کنم پیش از تجربه بخش چندنفره حتما این بخش را بازی کنید تا با سیستم جدید حملات تن به تن بازی آشنا شوید.

پس از این بخش و نمایش رشادت‌های هنگ پیاده نظام 369 گارد ملی آمریکا یا همان Harlem Hellfighterها، بازی به جای دنبال کردن پروسه استاندارد عناوین تیراندازی اخیر یعنی ارایه یک بخش داستانی 5-6 ساعته با یک شخصیت اصلی و کش دادن یک داستان کوتاه برای سیراب کردن علاقه مندان، به سمت و سوی عناوین کلاسیک رفته و داستان‌های کوتاهی از سرتاسر جهان و نبردهای مختلف جنگ جهانی اول را به مخاطب خود ارایه می‌دهد. داستان‌هایی راجع به مردان و زنانی که هر یک با انگیزه‌های مختلف در جنگ شرکت کرده و به دنبال اهداف متفاوتی می‌گردند.

اعضای هنگ پیاده نظام 369 گارد ملی آمریکا همگی سیاه پوست‌های آفریقایی-آمریکایی بودند که لقب Harlem Hellfighters را از آلمانی‌ها به دلیل سرسختی فراوان و اینکه هیچگاه حتی یک خندق یا یک متر از خاک خودشان را به دشمن واگذار نمی‌کردند، دریافت کرده بودند. رشادت‌های آن‌ها در مقدمه بازی به زیبایی به نمایش درمی‌آید.

نویسندگان در داستان سرایی تمامی این بخش‌ها مجموعا موفق عمل کرده و به جای روایت دقیق وقایع تاریخی، شخصیت‌هایی از جنس مردم خلق کرده‌اند که در میدان نبرد به دنبال رستگاری، برادر، آزادی و حتی کلاه برداری هستند. بنابراین در اینجا با وجود یکی دو سکانسِ قهرمان بازی، خبری از سکانس‌های ابرتخیلی و به اصطلاح دراماتیک شوترهای دیگر که خودتان مسلما با روش‌های مختلف آن‌ها آشنایی کامل دارید نبوده و بازی روایتی جدی و تاریک دارد. حتی همان چند قهرمان بازی شخصیت‌ها نیز منجر به رخ دادن اتفاقات عظیم و پیروزی‌های گسترده (باز هم برخلاف شوترهای آبکی) نشده و بیشتر عملی جهت رسیدن به اهداف شخصیت‌ها هستند. در یک نگاه کلی داستان بازی به شدت سعی می‌کند راه خود را از استاندارد داستان عناوین تیراندازی جدا کند و داستانی به مراتب واقعی‌تر از جنگ را به نمایش بگذارد؛ آن هم جنگ جهانی اول که نمایش تلفات شدید انسانی آن مسلما مخاطبی که اطلاعات چندانی از این جنگ نداشته باشد را شوکه خواهد کرد.

اما از داستان بخش تکنفره Battlefield 1 که بگذریم به گیم‌پلی می‌رسیم و اینجاست که متوجه می‌شوید رویکرد «جنگ از نگاه مردم» در گیم‌پلی بخش داستانی Battlefield 1 مفهوم پوچی بیش نیست. چرا؟ کافیست به دومین مرحله کمپین “Through Mud & Blood” برسید و پروسه تبدیل «دنی ادواردز» شخصیت اصلی این کمپین از یک راننده ساده تانک به یک کماندوی همه فن حریف در عرض چند ثانیه را ببینید تا به مفهوم تیتر نقد یعنی «عوام هفت تیرکش» پی ببرید. اشتباه نکنید، گیم‌پلی بازی به هیچ عنوان بد نیست و DICE در پیاده سازی این بخش هم کاملا موفق عمل می‌کند، اما سازندگان تکلیف خود را با داستان و گیم‌پلی مشخص نکرده‌اند. اگر قرار است داستان شخصیت‌های عادی را تعریف کنید، طراحی مراحلی مانند نفوذ به پایگاه دشمنانی تا بن دندان مسلح با استفاده از تجهیزات فوق پیشرفته مانند بیل و کلنگ(!) یا هدشات کردن دشمنان از فاصله چندصد متری توسط یک راننده تانک که تاکنون سلاح دست خود نگرفته در یک کلام احمقانه است.

دنی ادواردز، یک راننده ساده تانک که در عرض چند ثانیه تبدیل به یک کماندوی همه فن حریف می‌شود.

اما از این تناقص بزرگ که بگذریم بخش تکنفره بازی تنوع فراوانی داشته و به هیچ وجه در 5-6 ساعت گیم‌پلی خود شما را خسته نخواهد کرد. از همان ابتدای بازی و به دست گرفتن کنترل تانک Mark V، بازی به خوبی شما را با اولین نسل از تجهیزات پیشرفته و تکنولوژی نظامی عصر جدید آشنا خواهد کرد و در همان طور که شخصیت‌های اصلی بازی به تدریج کنترل این تجهیزات جدید و از نگاه آن‌ها عجیب دستشان می‌آید، شما نیز با آن‌ها آشنا می‌شوید و لحظات سرگرم کننده‌ای را صرف راندن “Bess”، لقبی که خدمه تانک مذکور به آن داده‌اند، خواهید داشت. در کنار این تانک به نظرم بهترین شخصیت کمپین “Through Mud & Blood” محسوب می‌شود، می‌توانید کنترل دیگر ابزار جنگ جهانی اول مانند هواپیماهای دوباله و حتی پرنده نامه رسان را هم بر عهده بگیرید که به جرعت می‌توان گفت مورد دوم یکی از بهترین و پرتنش‌ترین سکانس‌های تاریخ اخیر عناوین شوتر را با کنترل یک پرنده خلق می‌کند.

بخش داستانی Friends in High Places چه از نظر داستانی و چه از نظر گیم‌پلی رویکرد کاملا متفاوتی نسبت به دیگر بخش‌های بازی داشته و «بلک برن» با تعلیق پایانی خود سر مخاطب را هم کلاه می‌گذارد!

هسته گیم‌پلی بازی هم به جای دنبال کردن ردپای Battlefield 4 از برادر کوچک مجموعه یعنی Battlefield Hardline الهام گرفته است، بنابراین انتظار رامبو بازی نداشته باشید. مراحل بازی در محیط نسبتا گستره رخ داده و تمرکز اصلی آن‌ها به جز یکی دو مرحله روی مخفی کاری و نابودی دشمنان از فواصل نزدیک است. خبری از 400 فشنگ برای هر سلاح هم نبوده و مهمات در بازی بسیار محدود هستند، با این حال یکی از استراتژی‌های هوشمندانه بازی قراردادن مکان‌هایی به عنوان انبار سلاح است که هر یک مجموعه‌ای از سلاح‌های متنوع را در اختیار شما قرار می‌دهند و با توجه به محدویت گلوله مجبور هستید به سرعت سلاح خود را عوض کرده و به این ترتیب بیشتر سلاح‌های بازی را امتحان خواهید کرد. از تعریف و تمجید که بگذریم جایز می‌دانم از هوش مصنوعی ضعیف یاران خودی هم یاد کنم که باز هم نقش مترسک و پرکننده صحنه را بازی کرده و جالب است پس از گذشت نزدیک به 10 سال، همچنان DICE این مشکل بسیار بزرگ را حل نکرده و به حال خود رها کرده است.

در بخش داستانی شاهد اشخاص واقعی مانند لارنس عربستان هم هستیم که در القای حس و حال واقعی زمان جنگ جهانی اول نقش موثری دارند. لارنس در بخش داستانی The Runner حاضر شده که در آن مخاطب در نقش «زارا غفران» یک زن بادیه نشین مبارز قرار گرفته و با کمک لارنس قصد نابود خط آهن عثمانی را دارد. اتفاقی که در دنیای واقعی توسط لارنس و متحدانش به وقوع پیوسته است.

بخش تکنفره Battlefield 1 از دیدگاه سرگرمی در بخش گیم‌پلی هم موفق عمل می‌کند، اما به هیچ عنوان در انتقال مفهوم اصلی خود به این بخش موفق نیست و تاثیر داستان نویسی خوب خود را با مجهز کردن شخصیت‌های بازی به قدرت‌ فراوان نابود کرده و در عمل باز هم همان مفهوم «ارتش تکنفره» را به مخاطب خود ارایه می‌دهد.

بخش چندنفره Battlefield 1 به ریشه‌های مجموعه وفادار بوده و همچنان هم مبارزاتی در محیط گسترده را به بازیکنان ارایه می‌دهد. طبیعتا در نسخه جدید خبری از تجهیزات مدرن نبوده و بازی خود را به محیط، سلاح و وسایل نقلیه مربوط به دوران جنگ جهانی اول مجهز کرده است. محور اصلی بخش چندنفره بازی حالت Operations است که در آن یکی از جناح‌ها بایستی پیشروی کرده و دیگری باید جلوی این کار را بگیرد. مسابقات در این حالت معمولا طولانی بوده و ممکن است تا یک ساعت هم طول بکشد. ممکن است بسیاری از بازیکنان طولانی بودن این حالت را خسته کننده بخوانند، اما تغییرات محیطی بازی می‌تواند شرایط را در چندین ثانیه تغییر داده و شما را وادار به تغییر استراتژی کند. جدا از تغییرات محیطی و آب و هوایی، مکان یک مسابقه می‌تواند در 5 موقعیت مختلف یک ناحیه تغییر کند و به عبارتی ممکن است شما در یک مسابقه، چندین نقشه مختلف در ابعاد کوچک را تجربه کنید. برای ایجاد تعادل و دادن فرصت به جناح بازنده، بازی به تیم در حال شکست دو شانس برای پیروزی می‌دهد که بسته به محیط می‌تواند یک زپلین، قطار زرهی یا یک کشتی HMS Dreadnought باشد.

بسته به شرایط مسابقه، با پیدا شدن سروکله این ناو قدرتمند آن را ستایش یا لعن و نفرین خواهید کرد!

حالت Operations در کنار ارایه محتوای سرگرم کننده، اطلاعات تاریخی فراوانی در رابطه با جنگ جهانی اول به بازیکنان ارایه می‌دهد. برای مثال در نقشه عملیات Kaiserschlacht نه تنها با حمله بهار سال 1918 آشنا می‌شویم، بلکه در صورتی که جناح آلمان پیروز شود، بازی عواقب آن را به زیبایی نمایش می‌دهد.

در کنار حالت Operations، بازگشت حالت‌های کلاسیک و محبوب مجموعه مانند Conquest، Domination، Rush و Team Deathmatch نیز لحظات خوبی را برای طرفداران مجموعه Battlefield به ارمغان می‌آورد. در کنار چالش‌هایی مانند گرفتن بیشترین آمار کشته‌ها یا دریافت امتیاز نسبت کشتن و کشته شدن، یکی از جذابیت‌های نهفته در این حالت‌ها سازگاری با شرایط در حال تغییر در اواسط هر مرحله است. این مورد به خصوص برای افرادی که به صورت تیمی بازی می‌کنند بسیار مهم بوده، چرا که بایستی بهترین روش برای کمک به هم تیمی در شرایط مختلف نبرد را به سرعت پیدا کنند. در آخر حالت War Pigeon را داریم که اصول آن مشابه با حالت Capture The Flag بوده اما در اینجا پرندگان نامه رسان نقش پرچم را بازی می‌کنند. نقطه تمایز و چالش این حالت پیدا کردن مکانی امن جهت نوشتن پیام، آزاد کردن پرنده در محیط و البته جلوگیری از کشته شدن آن است.

حالت War Pigeon با چالش‌های جدید خود یکی از حالت‌های جالب بخش چندنفره Battlefield 1 محسوب می‌شود.

یک حالت بدون یک نقشه مناسب مسلما جذابیتی نخواهد داشت و نقشه‌های Battlefield 1 همگی در نوع خود جذاب و جالب توجه به نظر می‌رسند. برای مثال در نقشه Peronne که ترکیبی از شهری مخروبه و زمین‌های رها شده است، به خاطر سپردن نقاط استراتژیک و سودمند آن زمان بیشتری خواهد برد. از عمارت فرانسوی متروک در نقشه Ballroom Blitz گرفته تا خیابان‌های پر پیچ و خم نقشه Amiens، هر یک از نقشه‌های بازی شخصیت خاص خود را دارد. ماشین آلات عظیم الجثه مسلح مانند زپلین‌ها و قطار هم به کمک این نقشه‌ها آمده و انرژی بیشتری به آن‌ها دمیده‌اند. نقشه Argonne Forest که به عنوان یکی از محبوب‌ترین نقشه‌های بازی شناخته می‌شود با مه و غبار آرام، پوشش گیاهی بسیار زیبا و پوشش‌های طبیعی و خرابه‌هایی از بناهای ساخته شده توسط انسان یکی از هوشمندانه‌ترین و زیباترین نقشه‌های طراحی شده در بازی‌های چندنفره بوده و بهترین فرصت جهت بهره گیری از مبارزات تن به تن بازی است.

بهترین نقشه‌های مجموعه همیشه آن هایی هستند که شما را وادار می‌کنند از روش و سبک راحت و موردعلاقه خود فاصله بگیرید و زمان خود را صرف یادگرفتن استراتژی‌های جدید و استفاده از وسایل نقلیه بازی که تاکنون از آن‌ها فرار می‌کردید، کنید. استحکامات شهر الفاو در بین النهرین و مونته گراپا در رشته کوه های آلپ بهترین نقشه‌ها برای استفاده از کلاس Scout و اسنایپ کردن دشمنان است. وسعت فراوان این نقشه‌ها و مسیرهای فراوان آن‌ها فرصت‌های بسیاری جهت کمین کردن و حملات غافلیگرکننده را به ارمغان می‌آورند.

تصویر هنری از استحکامات شهر الفاو در بین النهرین

سیستم پیشرفت و ترقی قدرتمند و جذاب بازی هم کمک فراوانی به شخصی سازی تجربه شما از بخش چندنفره خواهد کرد. بیشتر تجهیزاتی که به دست خواهید آورد نتیجه انتخاب ارتقاهای مدنظر خودتان در هنگام افزایش سطح بوده و بازی تجهیزات خود را به شما تحمیل نخواهد کرد. مجموعه‌ای رو به رشد از سلاح‌ها و تجهیزات مختلف پاداشی راضی کننده برای حرفه‌ای های مجموعه بوده در حالی که قدرت مناسب و استفاده راحت از سلاح‌های اولیه بازی تازه کاران را به خود جذب خواهد کرد. یادتان نرود وقایع Battlefield 1 در خلال جنگ جهانی اول بوده بنابراین خبری از پهبادهای شناسایی یا دوربین‌های حرارتی فوق پیشرفته نیست. هر حرکت مثبتی در راستای نابودی دشمنان و پیشرفت نیروهای خودی انجام دهید توسط بازی شناسایی می‌شود و حتی یک آسیب ساده به دشمن هم امتیاز تجربه برای شما به دنبال خواهد داشت. در مجموع بخش چندنفره بازی Battlefield 1 هم نمره قبولی را دریافت می‌کند و مشکلات کوچکی مانند عدم امکان خروج از بازی وسط یک مسابقه یا رابط کاربری گنگ آن لطمه چندانی به این بخش نمی‌زند.

سیستم پیشرفت و ترقی بازی بسیار خوب از آب درآمده و می‌توانید تجهیزات موردعلاقه خود را پس از ارتقای سطح آزاد کرده و استفاده کنید.

حتی سرسخت‌ترین مخالفان مجموعه Battlefield و دیگر آثار استودیو DICE هم وقتی پای صحبت به سمت و سوی تکنولوژی‌ها و فناوری‌های به کار رفته در عناوین این استودیو رود چاره‌ای جز عقب نشینی ندارند. با وجود اینکه این بار خبری از پیشرفت‌های انقلابی در جلوه‌های صوتی و بصری بازی به چشم نمی‌خورد، استودیو DICE با افزودن جزئیات و ویژگی‌های جدیدی به انجین بازی، بسیاری از تکنولوژی‌های به کار رفته در عناوین اخیر را به اثر جدید خود اضافه می‌کند. از مثال‌های بارز در این بخش می‌توان به افکت‌های صوتی بی نظیر بازی مانند تلق تلق کردن پوکه‌های خالی توپ روی زمین یا انفجار یک قطار در دوردست‌ها که صدای گوش نواز آن را با چندین لحظه تاخیر خواهید شنید اشاره کرد. از گل و لجن روی سلاح‌ها در محیط‌های بارانی و تخریب پذیری بالای محیط نگوییم که چندین بار سر محو شدن در جزئیات آن‌ها کشته شدم! محیط‌های گسترده بازی بعلاوه 64 بازیکن و وسایل نقلیه مختلف بخش چندنفره ذره‌ای به کارایی بسیار عالی بازی لطمه نزده و با یک سیستم متوسط هم می‌توانید به راحتی در نرخ فریم مناسب بازی را تجربه کنید. نسخه رایانه های شخصی بازی هم درسی است برای سازندگان این دوره زمونه و پورت‌های افتضاحی که متاسفانه روز به روز به تعداد آن‌ها افزوده می‌شود. خاطرنشان کنم سرورهای الکترونیک آرتز هم با قدرت تمام بازگشته‌اند و می‌توانید بدون نیاز به سرویس‌های کاهش پینگ و با یک اتصال اینترنت معمولی به راحتی بخش چندنفره بازی را تجربه کنید.

کیفیت جلوه‌های بصری خارق العاده بازی بر کسی پوشیده نبوده و برای اثبات آن‌ها نیازی به تصویر هم نیست.

در مجموع الکترونیک آرتز و استودیو DICE با عنوان Battlefield 1 ثابت کردند برای موفقیت یک بازی تیراندازی اول شخص، نیازی به پیشروی کورکورانه به سوی آینده و سردر آوردن از فضا و کره مریخ نیست. بلکه با سفر به گذشته و بازسازی وقایع یکی از مهمترین جنگ‌های تاریخ بشری و افزودن چندین ایده هوشمندانه نه تنها می‌توان مخاطب را سرگرم و راضی نگه داشت، بلکه درس‌هایی از تاریخ و شجاعت‌های فراموش شده مردان و زنانی را روایت کرد که نتیجه اعمال آن‌ها زندگی کنونی ما را تشکیل داده‌ است. Battlefield 1 به بهترین شکل ممکن یکی از خونینترین و بی رحمانه‌ترین درگیری‌های تاریخ بشری را به نمایش می‌گذارد، اما در کنار آن هدف اصلی یک بازی رایانه‌ای یعنی سرگرم کردن مخاطب را فراموش نکرده و با ارایه یک بخش داستانی متنوع و بخش چندنفره قدرتمند و اعتیاد آور، یکی از بهترین عناوین تیراندازی اول شخص سال‌های اخیر را به علاقه مندان این سبک تقدیم می‌کند.