گیم‌شات: نقد و بررسی بازی FIFA 17

از لحظه انتشار نمرات FIFA 17 و پیش از اینکه دستم به این بازی برسد با تمام قوا و با الگوی یک «قدم هم عقب نمی‌شنیم» استالین فقید داشتم از جدیدترین اثر استودیو EA Sport دفاع می‌کردم و با طعنه انداختن به مشکلات لایسنس PES 2017 کونامی و ارسال تصویر گاو آبی (که در بحث هفته گذشته چشمتان به جمالش افتاده است) به طرفداران عزیز این مجموعه، لحظات خوش و خرمی را برای خود و طرفداران FIFA به ارمغان می‌آوردم و اما روز موعود آمد و بازی به دستم رسید، بعد از چندین ساعت تجربه این بازی و بررسی بخش‌های مختلف آن اینک با خود فکر می‌کنم آیا واقعا FIFA 17 امسال هم پیروز میدان بود یا رقیبش که همین چند سال پیش برای بقا دست و پا می‌زد قرار است امسال برای EA sports و طرفدارانش مشکل ساز شود؟ با گیم‌شات در نقد و بررسی FIFA 17 همراه باشید.

رسیدن به حد کمال همیشه هم به نفع فرنچایزهای بزرگ و کوچک صنعت بازی سازی نبوده و گاهی اوقات مشکل ساز می‌شود. شاید به همین علت باشد که هنگام تجربه نسخه جدید مجموعه FIFA با وجود بهبودها و تغییرات لحاظ شده در گیم‌پلی نسخه امسال مانند سیستم جدید ضربات آزاد، امکان زدن شوت‌های زمینی و در ارتفاع پایین، کنترل بهتر روی توپ و غیره دیگر خبری از هیجان بسیار فراوان در هنگام تجربه نسخه جدید نبود. به عنوان یک طرفدار از تغییرات و اصلاحات به وجود آمده استقبال می‌کنم، اما این تغییرات محدود به اندازه کافی مرا جهت خریداری و تجربه نسخه جدید هیجان زده خواهد کرد؟

اینجاست که استودیو EA sports برای عنوان شبیه ساز فوتبال خود که در سال‌های گذشته تکامل و پیشرفت آن تا رسیدن به پختگی و کمال را شاهد بودیم؛ امسال در کنار بهبودها و تمیزکاری بخش‌های مختلف مجموعه محبوبش دست به کار شده و شاهد افزوده شدن یک بخش غیرمنتظره و جالب توجه برای این عنوان بودیم: The Journey برای اولین بار در تاریخ مجموعه بخش داستانی را به این عنوان اضافه کرده و در ادامه قصد داریم به بررسی این بخش پرداخته و ببنیم الکس هانتر (Alex Hunter) توانایی نجات و درخشش FIFA 17 از تکرار مکررات را خواهد داشت یا خیر.

The Journey حالتی داستان محور در FIFA 17 است که مرکز توجه خود را روی الکس هانتر قرار می‌دهد. یک بازیکن فوتبال جوان که به تازگی وارد دنیای فوتبال حرفه‌ای شده است. این بخش ترکیبی از گیم‌پلی، میان پرده و دیالوگ بوده که رابطه الکس با خانواده و هم تیمی‌هایش را به نمایش گذاشته و در نهایت نشان می‌دهد که آیا مهارت‌های وی برای تبدیل شدن به یک اسطوره فوتبال کافی است یا خیر.

افزوده شدن The Journey به FIFA 17 یکی از تغییرات دلپذیر مجموعه بوده و عاشقان این ورزش محبوب مسلما از دنبال کردن داستان الکس لذت خواهند برد. تغییری که پس از چندین سال تجربه بخش Career mode و Ultimate Team که اولی با وجود گیم‌پلی جذاب و سرگرم کننده فقط جنبه حرفه‌ای فوتبال را نمایش می‌دهد و دومی که با وجود محبوبیت فراوان عملا تبدیل به ماشین پول شمار و گسترش دهنده سرمایه الکترونیک آرتز شده است؛ به جنبه‌های دیگر زندگی یک فوتبالیست هم پرداخته و با وجود نقص‌های مخلفی که در روند داستان و گیم‌پلی The Journey به چشم می‌خورد، می‌توان از این بخش به عنوان یکی از نکات مثبت FIFA 17 یاد کرد. یادآوری کنم که با افزوده شدن این حالت به FIFA 17، این مجموعه از این پس مجهز به سه حالت درگیرکننده خواهد بود که مسلما 12 ماه از وقت شما را تا انتشار نسخه بعدی خواهد گرفت.

از تعریف و تمجیدها که بگذریم وارد بخش جذاب انتقادات خواهیم شد. اولین ایرادی که می‌توان به داستان The Journey گرفت به بسیاری از اتفاقات از پیش تعیین شده در داستان بازی مربوط می‌شود که اصلا با گیم‌پلی و البته مانور اصلی این بخش روی قابلیت انتخاب همخوانی ندارد. برای مثال هر چقدر هم که خوب بازی کنید و به ماشین گل زنی تیم تبدیل شوید باز هم اتفاقاتی از قبیل قرض دادن الکس به یک تیم دیگر یا رفتار بسیار بد دوست صمیمی الکس یعنی گرت واکر (Gareth Walker) با وی که حتی توضیح درست و درمانی هم برای آن ارایه نمی‌شود، رخ خواهند داد. از طرفی در The Journey فقط می‌توان در پست‌های تهاجمی به تجربه بازی پرداخت که البته از کمبود دیگر پست‌ها در این حالت به توجه به سیستم امتیاز بندی جدید و بسیار خوب بازی نمی‌توان ایراد گرفت. اما افراد علاقه‌مند به پست‌های تدافعی در مواجه با این کمبود ناامید خواهند شد. سیستم امتیاز بندی جدید بازی هم حرکات مثبت و منفی شما را به نمایش گذاشته و سپس اقدام به افزایش و کاهش امتیاز مسابقه شما می‌کند. خوشبتانه مشکلات مربوط به این بخش هم به کلی حل شده و دیگر شاهد اتفاقات عجیبی مانند کاهش 3 یا 4 امتیاز بدون هیچ دلیلی در بازی نیستیم. دیگر ضعف The Journey در بخش داستان سرایی به بخش دیالوگ‌ها مربوط می‌شود. برخلاف سیستم سطح بندی جالب توجه بازی که از عناوین نقش آفرینی الهام گرفته شده و با افزایش امتیاز Overall خود می‌توانید امتیاز مهارت (Skill Point) دریافت کرده و قابلیت‌های مختلفی را آزاد کنید و هانتر را دقیقا براساس علایق و نحوه بازی خود ارتقا دهید؛ بخش دیالوگ‌های بازی انعطاف بسیار پایینی داشته و گزینه‌های آن به سه بخش خونسرد (Cool)، آتشی (fiery) و متعادل (balanced) تقسیم می‌شود که انتخاب‌های آن تاثیر چندانی در بازی نداشته و به جای ایجاد موقعیت‌ها و شرایط جدید، تنها به عنوان دما سنج رفتار هانتر عمل می‌کند و در نتیجه تنها موارد جزئی مانند درصد رضایت مربی از هانتر و میزان طرفداران وی متغییر خواهد بود که هیچ فرقی هم نه به حال شما و نه به حال هانتر خواهد کرد.

گیم‌پلی The Journey هم تفاوت قابل ذکری با بخش Career mode نداشته و همچنان هم پیش از انجام بازی‌ها می‌توانید برای افزایش مهارت خود تمرین کنید و در بازی امتیاز بهتری را با انجام کارهای مثبت مانند پاسکاری صحیح و گل زدن کسب کنید. در ابتدای بازی از میان تیم‌های لیگ برتر جزیره می‌توانید تیم موردعلاقه خود را انتخاب کرده و در آن به بازی بپردازید. البته بخش گیم‌پلی هم از یکسری مشکلات رنج می‌برد، برای مثال خراب کردن یک بازی یا دریافت کارت قرمز نتایج باورنکردنی و بسیار سخت گیرانه داشته و حتی اگر در بازی قبلی 4-5 گل هم به ثمر برسانید باز هم شاهد مجازات سنگینی مانند اخراج از تیم خواهید بود!

بازی در بخش صداگذاری و موشن کپچرینگ بازیگران به خصوص Adetomiwa Edun که در نقش آلکس هانتر ظاهر شده است، درخشیده و در خلق شخصیت‌هایی قابل باور موفق عمل کرده است. با این حال برخی سکانس‌های دراماتیک بازی به هیچ عنوان قدرتمند ظاهر نمی‌شوند و در مواردی مانند رقابت میان الکس و گرت، احساس کردم سازندگان به زور قصد وارد کردن این موارد را به بازی داشته‌اند.

در مجموع The Journey با تمامی ایراداتش به عنوان اولین تجربه EA sports جهت وارد کردن بخش داستانی به بازی حرکتی بسیار جسورانه و قابل تحسین بوده و برخی سکانس‌های بازی مانند بخش افتتاحیه یا اولین گلی که الکس در لیگ جزیره به ثمر می‌رساند، از بخش‌های به یادماندنی مجموعه محسوب شده و مسلما در تاریخ FIFA باقی خواهند ماند.

و اما در مورد دیگر بخش‌های نسخه امسال FIFA، به نظر می‌رسد استودیو EA sports بیشتر تمرکز خود را روی برطرف کردن کوچکترین مشکلات بازی کم نقص خود کرده و در کنار اصلاح موارد مختتلف تغییرات و بهبودهای بزرگ و کوچکی را هم به بازی اضافه کرده است که خوشبتختانه تمامی آن مثبت بوده و لطمه‌ای به تجربه بازی وارذ نکرده است. اولین تغییر مهم بازی، مهاجرت به انجین قدرتمند فراست بایت است که الکترونیک آرتز مانور ویژه‌ای روی آن می‌دهد و بیشتر استودیوهای زیر دست خود را به استفاده از آن مجاب می‌کند. به لطف همین تغییر در نسخه جدید شاهد فیزیک خارق العاده و انیمیشن‌های بسیار نرم و واقعی بازیکنان هستیم که قابل توجه‌ترین آن‌ها در حوزه فیزیک به لباس بازیکنان و فیزیک توپ و در بخش انیمیشن به انیمیشن دروازه بانان مربوط می‌شود که بازی در این موارد واقعا فوق العاده و بی نقص عمل کرده است. به خصوص ترکیب انیمیشن‌های جدید دروازه بانان و فیزیک توپ که دیگر خبری از چسب روی دستکش دروازه بانان در FIFA 17 نبوده و در بسیار از موارد و به خصوص شوت‌های محکم توپ با زیبایی هر چه تمامتر از دستان این بازیکنان خارج می‌شود. از طرفی دیگر قدرت فراوان فراست بایت جلوه تازه و اتمسفر خاصی به استادیوم‌ها داده و لذت بازی کردن به خصوص در غروب یا شب‌های بارانی بسیار زیاد است.

دیگر بهبود قابل توجه که البته باز هم به لطف فیزیک بهبود یافته بازی به دست آمده است مربوط به سیستم دفاع بازی است که از این پس می‌توان مشخص نمود مدافعان به صورت فیزیکی با مهاجم رقیب درگیر شوند یا از روش‌های تدافعی دیگر استفاده کنند که مشکلات و ابهامات مربوط به این بخش را هم از بین می‌برد. دیگر افزونه بسیار خوب بازی به شوت‌های زمینی باز می‌گردد که دری جدید به سوی بازی‌های تهاجمی گشوده و با یک زمانبندی درست می‌توانید ضرباتی را به سوی دروازه رقیب بفرستید که احتمال دفع آن‌ها توسط دروازه بان بسیار کم است.

دیگر تغییری که به شخصه از آن استقبال کردم مربوط به ضربات کاشته و پنالتی‌ها است و با وجود اینکه این تغییرات انقلابی نیستند، اما استراتژی‌ها و تاکتیک‌های کارآمدی را به بازی اضافه می‌کنند. از این پس مانند جهان واقعی می‌توان پیش از شوت زدن مکان بازیکن پشت توپ را تغییر داده و شرایط مساعدی برای موقعیت گیری بهتر بازیکنان دیگر یا زاویه بهتر برای شوت زدن به وجود آورد. ضربات پنالتی هم با وجود اینکه در اوایل بازی بسیار اعصاب خوردکن جلوه می‌کنند و اگر پیش از شروع بازی تمرین نکنید مسلما چندین موقعیت فوق العاده را از دست خواهید داد از این پس کاملا با شرایط موجود در دنیای واقعی هماهنگ شده و از طرفی دفع پنالتی‌ها دیگر به روش‌های نامتعارف و البته شانسی تاحدود زیادی امکان پذیر نخواهد بود.

EA sports در مربی گری باشگاه‌ها در Career mode هم دوز دیگری از جهان فوتبال را به بخش مدیریتی بازی خود تزریق کرده است. از این پس مدیریت و اهداف اصلی باشگاه‌ها براساس یکسری پارامتر مختلف با یکدیگر متفاوت خواهد بود و انتظارات هیئت مدیره از مربی بستگی به باشگاه تغییر خواهد کرد. از پارامترهای یاد شده که در نحوه مدیریت باشگاه توسط شما دخیل خواهند بود می‌توان به موفقیت بومی و قاره‌ای، سرمایه گذاری، ارزش و اعتبار برند باشگاه و تربیت و توسعه بازیکنان و استعدادهای جوان اشاره کرد. برای مثال یک تیم حاضر در لیگ‌های سطح پایین بیشتر به موفقیت خود در لیگ بومی نسبت به قهرمانی در جام قهرمانی اروپا اهمیت می‌دهد و تیم معتبر و قدرتمندی مانند بایرن مونیخ موفقیت در هر دو بخش بومی و قاره‌ای را از شما انتظار خواهد داشت. کافی است تیم پرطرفدار و محبوب من یعنی منچستریونایتد را برای مدیریت انتخاب کنید تا حفظ و توسعه ارزش برند باشگاه هم به فهرست انتظارات هیئت مدیره از شما اضافه شود. خوشبختانه از این پس دلایلی بیشتر از خستگی جهت تعویض باشگاه یا آغاز مجدد Career mode وجود خواهد داشت.

پیش از نتیجه گیری پایانی خوب است به دو نکته دیگر هم اشاره کنم، مورد اول بهبود و گسترش بخش گزارشگری و تحلیل بازی است که آقایان مارتین تیلور (martin tyler) و آلن اسمیت (alan smith) باری دیگر کار خود را به نحوه احسن انجام داده و نکته جالب توجه این است که بیشتر جملات در این بخش به طور کامل تغییر کرده و با تفسیرهای جدید در رابطه با موارد مختلف مانند وضعیت بازیکنان، ورزشگاه‌ها و غیره شاهد گزارش هیجان انگیزی از این دو هستیم. دیگری مربوط به نکته‌ای ناامیدکننده و بسیار عجیب طراحی ضعیف چهره بسیاری از بازیکنان مربوط می‌شود. کافی است کمی از تیم‌های معتبر دور شوید تا به اوج فاجعه به بار آمده در این بخش پی ببرید. به جرعت می‌توان گفت طراحی چهره‌ها در نسخه جدید به جز چهره بازیکنان معروف با بی دقتی و عجله تمام طراحی شده که معلوم نیست دلیل آن تغییر انجین بازی بوده و یا جای دیگری از کار می‌لنگد، امکانات بخش طراحی بازیکن هم نسبت به نسخه شانزدهم محدودتر شده که یکی از دلایل رخ دادن این اتفاق است.

در پایان قصد دارم به سوالی که ابتدای این نقد مطرح کردم پاسخ دهم: آیا PES 2017 امسال موفق به شکست FIFA 17 شد یا خیر؟ برای پاسخ به این سوال بایستی از دو دیدگاه متفاوت به مقایسه عملکرد این دو عنوان بنگریم. FIFA امسال با نسخه هفدهم یک تغییر بزرگ به ارمغان آورد که به نظر من آن طور که باید و شاید جواب نداد و در کنار آن شاهد بهبودهای کوچک نسبتا فراوانی در روند گیم‌پلی و گرافیک بازی بودیم که به داد FIFA رسیده و امسال این عنوان را از شکست نجات داد. از طرفی دیگر شاهد ساخته جدید کونامی هستیم که تغییرات بسیار فراوانی را چه بزرگ و چه کوچک در خود دیده و اگر بخواهیم از این دیدگاه این دو بازی را مقایسه کنیم، امسال بدون شک برنده این رقابت PES 2017 خواهد بود. از طرفی اگر از نگاه کلی به این دو بازی بنگریم، مجموعه PES همچنان هم با وجود بهبودهای فراوان در بخش‌های مختلف، از گیم‌پلی گرفته تا گرافیک و غیره همچنان ایرادات بسیار فراوانی داشته و امسال هم شاهد بودیم همچنان پاسخ قاطعی برای بسیاری از ویژگی‌های جدید و قدیم FIFA ندارد، در نقطه مقابل FIFA 17 را داریم که گیم‌پلی تکامل یافته نسخه گذشته خود را بهبود بخشیده و ریسک افزودن یک بخش داستانی را به جان خریده که حتی اگر The Journey انتظارات را آن طور که باید برآورده نکرد؛ باز هم یک افزونه و ویژگی مثبت برای مجموعه FIFA قلمداد شده و این عنوان را پیروز رقابت امسال می‌کند. با توجه به دو دیدگاه مطرح شده می‌توان به عنوان سخن پایانی گفت درست همچنان مجموعه PES از نظر کیفی با مجموعه FIFA فاصله دارد، اما امسال به لطف عملکرد بهتر و بهبودهای فراوان، کونامی موفق شد این فاصله را به طور قابل توجهی کمتر کرده و حتی اگر PES 2017 از نظر ارزش محتوا پایین‌تر از FIFA 17 ظاهر شده باشد، به دلیل عملکرد بهترش از نظر من به عنوان یک طرفدار مجموعه FIFA، این PES 2017 است که امسال با فاصله کمی پیروز میدان بوده و خوشبختانه در سال‌های آینده می‌توانیم منتظر یک نبرد هیجان انگیز میان این دو مجموعه باشیم.