فضاپیمای OSIRIS-Rex برای سفر هفت ساله خود به سیارک بنو پرتاپ شد
فضاپیمای OSIRIS-Rex ناسا بعد از گذراندن مراحل آزمایشی سرانجام توسط راکت اطلس 5 به فضا پرتاپ شد. این فضاپیما، قرار است بهترین مکان را برای نمونه‌برداری از سطح بنو پیدا کند. این فضاپیما تلاش می‌کند در سال ۲۰۲۰، ۶۰ گرم از مواد این سیارک را نمونه‌برداری کند. محققان معتقدند این سنگ فضایی، بقایای ۴٫۵ میلیارد ساله‌ای از ابتدای پیدایش منظومه شمسی و مبدا پیدایش حیات را در خود دارد. با گجت نیوز همراه شوید.
فضاپیمای OSIRIS-Rex زمین را به مقصد سیارک Bennu ترک کرد تا ۲ کیلوگرم از مواد سطح این سیارک را به زمین بازگرداند. این نخستین ماموریت ناسا برای سفر به یک سیارک خواهد بود و فضاپیمای ناسا پس از دو سال تعقیب سیارک بنو سرانجام در 2018 به آن خواهد رسید. این فضاپیما بازوی رباتیکش را به سمت بنو باز می‌کند و به آرامی دستگاه نمونه‌برداری را به سیارک می‌زند. این فرآیند تنها ۵ ثانیه طول می‌کشد. این فضاپیما به یک بازوی رباتیک و دستگاه نمونه‌برداری مجهز است.
مطالعات انجام شده نشان می‌دهد که طول بنو در عریض‌ترین قسمت ۵۱۰ متر است و به جای اینکه سنگ سخت باشد از خرده سنگ‌هایی تشکیل شده است. این یعنی جاذبه آن کم است، به همین دلیل فرود آمدن بر آن سخت خواهد بود. اما از طرف دیگر، نمونه‌برداری از آن برای فضاپیما راحت‌تر میشود. اسیریس-رکس بعد از یک سال مطالعه سطح بنو و انتخاب بهترین نقطه برای نمونه‌برداری به فاصله چند متری از این جرم نزدیک میشود. سپس بازوی رباتیکش را باز می‌کند و با سطح آن به مدت ۵ ثانیه تماس برقرار می‌کند.
این ماموریت ۸۰۰ میلیون دلار برای ناسا هزینه داشته است. محققان معتقدند این سنگ فضایی، بقایای 4 الی 5 میلیارد ساله‌ای از ابتدای پیدایش منظومه شمسی و مبدا پیدایش حیات را در خود دارد. همچنین، فضاپیمای OSIRIS-Rex پدیده‌ای به نام «اثر یارکوفسکی» را در سیارک‌هایی به بزرگی بنو مورد مطالعه قرار خواهد داد. اثر یارکوفسکی، نیرویی است که هنگام جذب نور خورشید روی سیارک عمل می‌کند و سپس به صورت گرما به فضا می‌تابد. این اثر همانند یک رانشگر کوچک عمل می‌کند و به طور مداوم مسیر سیارک را تغییر می‌دهد.
سیارک بنو در مدار ۰/۸ تا ۱/۶ واحد نجومی (Au) از خورشید در فضا حرکت می‌کند (هر واحد نجومی معادل یک بار فاصله زمین تا خورشید است). دانشمندان قطر استوایی این سیارک را حدود ۵۰۰ متر تخمین می‌زنند، که با سرعت ۱۰۱ کیلومتر در ساعت هر شش سال یک بار به دور خورشید می‌چرخد. این سیارک، کربنی و صخره‌ای و یکی از سیارک‌های آپولو است که کشف آن توسط پروژه لینیر «بررسی سیارک‌های نزدیک به زمین» در سال ۱۹۹۹ صورت گرفت.
این کاوشگر پس از نمونه برداری از این سیارک، این نمونه‌ها را با خود حمل کرده و در سال 2023 به زمین بازخواهد گشت. ناسا امیدوار است این فضاپیما برخلاف همتای بداقبالش یعنی «فیله» بتواند فرودی موفقیت آمیز روی سطح بنو داشته باشد. طبق برنامه تعیین شده در سال 2020، OSIRIS پس از یک سال بررسی دقیق سطح سیارک، محلی را انتخاب کرده و روند فرودی آهسته با سرعت حدود 400 متر بر ساعت را آغاز خواهد کرد. در این زمان، این فضاپیما نقشه‌ای از سیارک بنو تهیه می‌کند.
اگر همه‌چیز طبق برنامه‌ریزی پیش برود، فضاپیمای OSIRIS-REx در سال 2018 با یک سیارک به قطر 510 متر به نام بنو ملاقات خواهد کرد. اما تنها بخشی از این فضاپیما روی زمین بازمی‌گردد. یک محفظه حاوی نمونه سیارک از بقیه اسیریس-رکس جدا شده و با چتر روی زمین فرود می‌آید. پس از آن، تحقیقات و بررسی‌های دانشمندان شروع میشود.
در ادامه میتوانید ویدیوی زیر مشاهده کنید:
