تصاویر ماهواره‌ای ناسا از آسمان قزاقستان خطوط اسرار آمیز بزرگی را نشان می‌دهد
سال گذشته طی کنفرانس باستان شناسی در استانبول، منطقه‌ی Turgai در شمال قزاقستان سر و صدای زیادی به پا کرد؛ جایی که پیش از این تحقیقات باستان شناسی زیادی در آن انجام نشده بود. در حال حاضر حداقل ۲۶۰ خط و نشانه‌ی غول پیکر ملقب به جئوگلیف که از تپه‌هایی مصنوعی به هم پیوسته تشکیل شده، در پنج شکل عظیم هندسی کشف شده است. این منطقه در سال ۲۰۰۷ توسط اقتصاددان قزاقستانی علاقه‌مند به باستان شناسی به نام دیمیتری دی در گوگل ارث کشف شد و از آن زمان تا کنون ماهیت واقعی آن‌ها در هاله‌ای از ابهام است.
مقاله‌ی مرتبط:
در سال ۲۰۰۷ دیمیتری دی پس از تماشای مستندی در مورد اهرام ثلاثه‌ی مصر از کانال دیسکاوری به این فکر می‌افتاد که شاید چنین آثاری در قزاقستان نیز وجود داشته باشد، بنابراین خاک این کشور را از طریق گوگل ارث بررسی کرد. البته او هرمی در قزاقستان پیدا نکرد، اما در ۳۲۰ کیلومتری جنوب محلی که قرار داشت بزرگترین کشف زندگی‌اش را انجام داد، مربعی غول پیکر با اضلاعی حدود ۲۷۰ متر که زوایای آن توسط یک X تشکیل شده از نقطه‌چین به هم متصل شده‌اند. در ابتدا دیمیتری دی تصور کرد با یکی از آثار باقی‌مانده از آزمایش‌های غیر متعارف نیکیتا خروشچف در زمان شوروی سابق مواجه شده، اما روز بعد سازه‌ی غول پیکر دیگری را کشف کرد، فرزی سه پر با دنده‌های تاب خورده که حدود ۱۰۰ متر طول داشت. قبل از پایان سال دیمیتری هشت نشان دیگر به شکل مربع، دایره و صلیب کشف کرد، تا سال ۲۰۱۲ این تعداد به ۱۹ عدد رسید که امروز وی لیستی از ۲۶۰ نشان تشکیل شده از تپه‌های عجیب به اشکال مختلف را تهیه کرده است. سال ۲۰۰۷ بزرگترین نشان به نام نزدیک‌ترین روستا به آن محل، مربع آشتاگوسکای «Ushtogaysky Square» نام گذاری شد.
مدتی پیش ناسا عکس‌های واضحی از این سازه‌ها منتشر کرد، این تصاویر توسط پیمانکار ماهواره‌ای ناسا شرکت DigitalGlobe از ارتفاع ۷۰۰ کیلومتری سطح زمین گرفته شده است. ناسا برنامه‌ای برای تهیه‌ی نقشه‌ی دقیق از کل این منطقه دارد و به همین منظور عکاسی فضایی از Turgay را در لیست فعالیت‌های فضانوردان مستقر در ایستگاه فضایی قرار داده است. مشخصاً دخالت ناسا در این قضیه باعث توجه زیادی به این منطقه شده است؛ تصاویر منتشر شده از ناسا و منابع دیگر در کنار تحقیقات گسترده‌ای که دیمیتری دی در این فایل پاورپوینت منتشر کرده اطلاعات خوبی را در اختیار محققان قرار داده است. دیمیتری با رد تئوری‌ها و شایعات در مورد ارتباط این اشکال با بیگانگان و نازی‌ها می‌گوید:
فکر نمی‌کردم این خطوط از فضا نیز قابل مشاهده باشد، صلیب شکسته سال‌ها قبل از روی کار آمدن هیتلر به عنوان یکی از نمادهای جهانی در باستان شناسی مطرح بوده است.
دیمیتری دی فرضیه‌ای را مطرح می‌کند که ممکن است این خطوط برای ردیابی حرکت خورشید کشیده شده و به نوعی رصدخانه‌ای افقی باشند. جمهوری قزاقستان یکی از کشورهای جدا شده از خاک روسیه و منطقه‌ای غنی از نفت است که به تازگی قدم‌هایی آرام برای حفاظت از این نمادهای باستانی برداشته است. دکتر لاپورته استاد بازنشسته‌ی اپیدمولوژی پیتسبورگ در زمان تحقیق بر روی نوعی بیماری در قزاقستان متوجه گزارش دیمیتری دی شد، او در ابتدا نگران بود که شاید این نشانه‌ها غیر واقعی باشند بنابراین به همراه جیمز جوبیلی آمریکایی، متخصص اسلحه و هماهنگ کننده‌ی ارشد مسائل مربوط به علوم و سلامت در قزاقستان از طریق وزارت خارجه‌ی آمریکا به بررسی اطلاعات و تصاویر مطرح شده توسط دیمیتری دی پرداخت و از اصالت این گزارش‌ها مطمئن شد. متأسفانه با وجود تأیید تصاویر توسط KazCosmos آژانس فضایی قزاقستان و مذاکرات فشرده با مقامات محلی برای حفاظت فوری این محل توسط یونسکو، تا کنون این تلاش‌ها بی نتیجه مانده است.
در عصر نوسنگی این منطقه‌ی استپی میزبان کوچ نشینانی بوده که برای شکار زمین را زیر پا می‌گذاشتند. آنگونه که تحقیقات دیمیتری دی به ما می‌گوید فرهنگ ماهاندژار حدود ۵ تا ۷ هزار سال پیش از میلاد در این منطقه رونق داشته است. برای دانشمندان تعجب‌آور است که چگونه فرهنگی کوچ نشینی توانسته چنین سازه‌هایی را بسازد؛ برای ساخت این اشکال ماهاندژارها باید بستر رودخانه را لایروبی کرده و از گل و لای آن برای ساخت این تپه‌ها با ارتفاع ۲ تا ۳ متر و قطر ۱۲ متر استفاده می‌کردند. دکتر پرسیس کلارسون، باستان شناس دانشگاه وینیپگ در این باره می‌گوید:
این نشانه‌ها و سازه‌های مشابه منسوب به کوچ نشینان در پرو و شیلی دید ما را نسبت به عشایر اولیه تغییر می‌دهد. این ایده که کوچ نشینان آن زمان توانسته‌اند نیروی انسانی مورد نیاز برای ساخت پروژه‌هایی به این اندازه را فراهم کرده و مدت زمان زیادی در منطقه ساکن بوده باشند با تصورات قبلی ما درباره‌ی زمان و مکان شکل گرفتن اولین تمدن‌ها مغایرت دارد.
خطوط نازکا در پرو
با توجه به شباهت این اشکال به خطوط نازکا (خطوطی به شکل پرندگان، حیوانات و گیاهان که فقط از آسمان قابل مشاهده است) در پرو که همچون نقاشی‌هایی بر روی زمین هستند، پیشنهاد شده که آن‌ها جئوگلیف (تلفیقی از زمین شناسی و هیروگلیف) نامیده شوند. بدون هیچ باقی مانده‌ای از موجودات زنده در این آثار به دست آوردن قدمت آن‌ها کاری مشکل است. دانشمندان با استفاده از روشی به نام سنجش میزان تشعشع به اندازه‌گیری قدمت این سازه‌ها پرداختند (روشی که با سنجش دوز پرتوهای یونیزه میزان و عمر مواد را مشخص می‌کند) که عمر یکی از تپه‌ها ۸۰۰ سال پیش از میلاد مسیح مشخص شد. در تحقیقات دیمیتری دی و آثار به دست آمده از ماهاندژارها قدمت بعضی از تپه‌ها تا ۸ هزار سال برآورد میشود.
بزرگترین این سازه‌ها که قدمت آن به دوران نوسنگی باز می‌گردد مربعی متشکل از ۱۰۱ تپه است که قطرهای آن همچون صلیبی مورب یکدیگر را قطع کرده‌اند، مساحت این مربع از هرم بزرگ بیشتر است. سازه‌ی بعدی به نظر می‌رسد نوعی فرز سه شاخه باشد که هر کدام از شاخه‌ها بر خلاف حرکت عقربه‌های ساعت می‌چرخند. درک این اشکال از روی زمین کاری غیر ممکن است، انتهای اضلاع در افق محو می‌شوند و شکل هندسی آن غیر قابل تشخیص است. در حفاری دو عدد از این تپه‌ها چیزی غیر عادی مشاهده نشد اما در نزدیکی آن محل آثاری همچون سرنیزه مربوط به دوره‌ی نوسنگی حدود ۶ تا ۱۰ هزار سال پیش یافت شده است. دیمیتری دی می‌گوید:
ما نمی‌توانیم تمام این تپه‌ها را حفاری کرده و به آن‌ها آسیب برسانیم، برای کاوش این محل نیاز به تجهیزاتی پیشرفته همانند آنچه در غرب استفاده میشود داریم.
برنامه‌هایی برای استفاده از پهباد و به تصویر کشیدن دقیق این محل وجود دارد اما لازم است در این کار عجله شود، سال پیش در یک عملیات راه سازی قسمتی از یکی از این آثار آسیب دید در حالی که به طور رسمی به مسئولان هشدار داده شده بود.
