تلاش نافرجام محققان در یافتن حیات فرازمینی در اطراف ستاره‌ی شگفت‌انگیز
ستاره‌ی KIC 8462852 در طول چند ماه گذشته توجهات بسیاری را به سوی خود جلب کرد، چرا که محققان اعلام کردند پدیده‌ای عجیب در حال وقوع در آن است. این ستاره که در فاصله‌ی ۱۴۸۰ سال نوری از زمین قرار دارد، گاهی اوقات ۲۰ درصد تاریک‌تر میشود. این مقدار تاریکی نمی‌تواند ناشی از سایه‌ی یک سیاره‌ی دیگر باشد به علاوه تاریک شدن این ستاره به صورت منظم صورت نمی‌گرفت. از این رو محققان امیدوار بودند که در اطراف آن بتوانند اثری از حیات فرازمینی بیابند.
برای توجیه این پدیده عجیب دانشمندان نظریه‌های مختلفی ارائه کردند. آیا این الگو می‌تواند ناشی از خانواده‌ای از شهاب سنگ‌ها باشد؟ آیا ستاره دارای شکل نامنظمی است و این شکل باعث خمیده شدن نور میشود؟ اما گروهی از محققان پا را فراتر گذاشته و بیان کردند که این پدیده می‌تواند ناشی از بنایی بزرگ ساخت موجودات فرازمینی باشد. این دانشمندان افراد موثق و بزرگی هستند و کسی نمی‌توانست دیدگاه آن‌ها را نادیده بگیرد. به این دلیل موسسه‌ی SETI تلسکوپ Allen Array خود را به سمت این ستاره برگرداند تا صحت نظریه‌ی این دانشمندان را بررسی کند. یکی از محققان این موسسه در این خصوص می‌گوید:
تاریخ علم نجوم به ما نشان داده که هر بار گمان کرده‌ایم که نشانی از موجودات فرازمینی یافته‌ایم، نظریه ما درست نبوده است. با این که به احتمال زیاد این پدیده ناشی از رفتار عجیب اما طبیعی این ستاره است اما وظیفه ما این است که به بررسی علت پدیده‌های عجیب و مشکوک بپردازیم.
۴۲ دیش رادیویی این تلسکوپ به دو نوع سیگنال از سمت ستاره‌ای که Tabby's Star نام گرفته، متمرکز شده بودند. اولین نوع از این سیگنال‌ها، سیگنال با پهنای باند کم بود که می‌تواند مورد استفاده‌ی موجودات فرازمینی برای ارتباط با ما باشد. دومین نوع سیگنال پهنای باند زیاد داشت. این سیگنال برای کنترل فضاپیماها استفاده میشود و دیش‌ها در صورت استفاده‌ی موجودات فضایی از این سیگنال متوجه آن می‌شدند. تلسکوپ مذکور، فرکانس‌های بین ۱ تا ۱۰ گیگاهرتز را مورد بررسی قرار داد اما نتوانست شواهدی از وجود موجودات فرازمینی پیدا کند.
اما محدودیت‌های نیز برای این روش وجود دارد. از جمله این که فاصله‌ی ستاره بسیار زیاد است و احتمال دارد این موضوع مشکلاتی ایجاد کند. از این مشکلات می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: ۱) نیروی لازم برای مخابره‌ی سیگنال با پهنای باند پایین در فاصله‌ی ۱۴۰۰ سال نوری بسیار زیاد است و ممکن است این امواج نیروی خود را هنگام رسیدن به زمین از دست داده و قابل شناسایی نباشند. ۲) به علاوه امواج مایکرویو نیز قدرت خود را طی این فاصله از دست می‌دهند و ممکن است قابل شناسایی با دیش‌های این تلسکوپ نباشند.
البته به احتمال زیاد این جستجو به پایان نرسیده و به کار خود ادامه خواهد داد. ارائه دهندگان فرضیه‌ی وجود موجودات فضایی، تابتا بویاژان، جیسون رایت و اندرو سیمون نیز در نظر دارند تا این امواج را مورد بررسی قرار دهند اما روشی متفاوت را در پیش خواهند گرفت.
با سرمایه‌گذاری‌های یکی از بزرگ‌ترین سرمایه‌داران سیلیکون ولی، یوری میلنر، تلسکوپ گرین بنک، واقع در ویرجینیای غربی، بهبودهایی را به خود دیده است. سال بعد این تلسکوپ ابزار جدیدی را مورد بررسی قرار خواهد داد تا به بزرگ‌ترین تلسکوپ برای جستجوی حیات فرازمینی تبدیل شود. این ابزارها می‌توانند ۱.۵ میلیارد فرکانس را در آن واحد تحت نظر بگیرند.
بویاژان، رایت و سیمون امیدوارند تا با استفاده از این ابزار بتوانند سیگنال‌هایی که ممکن است به صورت تصادفی توسط فناوری‌های مورد استفاده توسط موجودات فرازمینی ساطع شوند را تشخیص دهند. این امواج توسط فناوری‌های مورد استفاده ما در زمین نیز ساطع می‌شوند. امواج مذکور در گذشته کمتر مورد توجه بوده‌اند و ممکن است با تحقیق بر روی آن‌ها بتوان نشانه‌هایی از حیات فرازمینی یافت.
این محققان امیدوارند طی سال‌های آینده نتایج بهتری از تحقیقات خود گرفته و آن را با عموم مردم به اشتراک بگذارند.
